توبه حضرت آدم علیه السلام برای کارگزاریِ برپایی ملک اهل بیت علیهم السلام

خدای متعال با پذیرش توبه‌ی آدم ع، یعنی توبه در مورد عجله ای که آدم ع کرد، خدای متعال وقتی این توبه را پذیرفت، آدم علیه السلام را در مسیر تحقق مُلک پیش برد و ابزارها و جایگاه ها را برای او ارتقا داد. جایگاه بهشت مهم نیست. جایگاه بهشت مشقت برای آدم بود. آدم ع آنقدر اشتیاق برپایی مُلک برای هؤُلاءِ رو داشت که ریسک از دست دادن بهشت رو پذیرفت و پیش رفت و شاید اصلا توجه نکرد که اگه این مسیر رو پیش میره ممکنه بهشت رو از دست بده. خدای متعال به حضرت آدم علیه السلام گفته بود که اگه بری سراغ این درخت، بهشت را از دست میدی، ولی وقتی شیطان او را وسوسه کرد که آقا مگه تو به دنبال مُلک هؤُلاء نیستی، این درخت مُلک هؤُلاء است، آدم دیگر توجهی نداشت که ممکنه این بهشت را از دست بده، گفت اشکال نداره، از دست میدیم، بریم سراغش، رفت سراغ اون درخت به خاطر اون عجله ای که داشت و بهشت را از دست داد و خودش به مشقت افتاد، خودش به مشقت افتاد، توبه نکرد که خدای متعال او را به بهشت برگردونه، توبه کرد از اینکه خدای متعال راه او را برای کارگزاری و پیشرفت در برپایی مُلک هؤُلاء باز نگه داره و او را همچنان در این مسیر پیش ببره و خدای متعال این را پذیرفت.