نعمت مهر تایید خداوند است برای استفاده از موضوعی جهت حرکت الی الله و این انسان است که باید مسیر الی الله را با نعمت عطا شده طی کند نه مسیر ضالّین و مغضوبین را

یک مفهوم کوچک در بحث نعمت عرض کنیم. چه چیزی نعمت است؟ آیا همه اشیاء، پدیده‌ها، موضوعات که در پیرامون یک انسان هست به عنوان نعمت تلقی می‌شود؟ خب اینجا نیاز به معنا یابی بحث نعمت است. نعمت را باید از دریچه خدای متعال نگاه کرد، نعمت فقط آنجا معنا دارد. هر آن شیئی که، هر آن پدیده‌ای که، خدای متعال به یک انسان، به یک موجودی عطا می‌کند، عطا می‌کند به معنای تایید بر آمدن و حرکت آن انسان به سوی خدا، به معنای اینکه وسیله‌ای باشد برای آن انسان برای حرکت آن انسان به سوی خدا. این می‌شود نعمت. پس نعمت را باید از این دریچه نگاه کرد، پس نعمت یعنی آن اشیاء، آن موضوعات، آن پدیده‌هایی که خدای متعال به یک انسانی عطا می‌کند و آن موضوع و آن اشیاء، مهر تایید خداست بر اینکه این انسان می‌تواند با آن شیء الی الله حرکت کند، آن موضوع و آن شیء راه به سوی خداست، دریچه به سوی خداست، وسیله حرکت به سوی خداست، وسیله معرفت به خداست، وسیله ایمان به خداست، این می‌شود نعمت. وقتی خدای متعال به کسی نعمت می‌دهد یعنی شیئی جلوی پای او گذاشت، شیئی به او عطا کرد که آن فرد با آن شیء می‌تواند به خدا نزدیک‌تر بشود. بدا به حال آن انسانی که در این شیء و با استفاده از این شیء، به خدا که نزدیک نمی‌شود هیچ، الی الله که حرکت نمی‌کند هیچ، ضال هم می‌شود، موجب گمراهی است، گمراهی خود و دیگران نسبت به مسیر خدای متعال. بدا به حال آن انسانی که مغضوب می‌شود. خدای متعال نعمتی را پیش پای او گذاشته که او به سوی خدا حرکت کند، او آن نعمت را کنار می‌گذارد، به یک شیء دیگری می‌پردازد، مثل رفتاری که بنی اسرائیل داشتند، أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنيٰ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ، بدا به حال این انسان‌ها که در نعمات خدای متعال که خدا پیش پای آنها گذاشته، ضال گونه رفتار می‌کنند و یا به نظام خیر و شر در نعمات توجه ندارند، مغضوب می‌شوند.