حس و حال مسیر طی شده در ماه مبارک رمضان استغفار است و حس حال مشاهده مسیر باقی مانده از عظمت این ماه، اعتراف به کبریایی خداوند

در ماه مبارک رمضان، در انتهای ماه مبارک، به راه آمده‌ی خودمان، به راه طی شده خودمان نگاه می‌کنیم، نتیجه‌اش می‌شود استغفرالله، نتیجه‌اش می‌شود شرمندگی، نتیجه‌اش می‌شود توبه، استغفار. موقعیت‌هایی در همین راهی که آمدیم بود، از دست دادیم، بی‌توجهی کردیم، غفلت کردیم. این یک جهت ماجراست وقتی به عقبه نگاه می‌کنیم، به راه آمده نگاه می‌کنیم. برمی‌گردی رو به جلو، به آنچه که در ماه مبارک بود، به راه نرفته نگاه می‌کنی، میگی الله اکبر، عجب عظمتی، من باید این قله‌های مقابل رو طی می‌کردم، ماه مبارک این ارتفاعات مقابل من من بود، من یک تپه کوچک رو طی کردم، الله اکبر از این همه عظمت و این همه محبت که خدای متعال در ماه مبارک رمضان قرار داده.