مسیر طی نشده در ماه مبارک رمضان، به مثابه کوهستانی عظیم است، که بیانگر مقام کبریایی خداوند است

یکی از موضوعاتی که در انتهای ماه مبارک باید دستاورد باشد، کبریایی خداست. کبریایی خدا رو شما کجا باید درک کنید، در ماه مبارک؟ یکی از طرق رسیدن به کبریایی خدا، درک عظمت سفره مهمانی ماه مبارک است، یک سفره بیکران، نعماتی بزرگ، شما هم تلاش کردی سی روز، با کم و زیادش، تلاش کردی که بهره ببری از این سفره، به لبه‌های این سفره نزدیک شدی، اقیانوس بزرگ، یک کوهستان بزرگ، سی روز تلاش کردی تا دم دمای پای این کوهستان، تا دم دمای کوهپایه‌ها آمدی. یک تپه کوچکی را بالا آمدی، فکر می‌کردی کوهستان همین هست، رسیدی به بالای این تپه نگاه کردی رو به رو دیدی هزاران برابر بزرگتر از این تپه‌ای که بالا آمدی، مقابل شماست. اگه این رو دیدی میگی الله اکبر، عجب عظمتی است. من فکر می‌کردم که همین هست، سفره همین هست، من فکر می‌کردم که ماجرایی که برپاست، کوهستانی که پیش رو هست، همین هست و با این تلاشی که می‌کنیم، این قله‌ها را فتح می‌کنیم، آمدیم به انتها رسیدیم، دیدیم که آن چیزی که طی کردیم، این ارتفاعی که طی کردیم و به زعم خودمون ارتفاع بزرگی بود، به مقابل و آنچه که بود در واقع، نگاه می‌کنیم، الان که می‌توانیم ببینیم و نگاه می‌کنیم، این ارتفاعی که آمدیم یک دشتی بیش نبود. با توشه‌ای از این ارتفاعی که به دست آوردیم و با حسرت این قله‌های مرتفع، در این مهمانی، از ماه مبارک رمضان خارج می‌شویم. خدایا تو چقدر بزرگ بودی و مهمانی تو چقدر بزرگ بود. آن ارتفاع کجاست که وقتی خدا می‌خواهد در آنجا حضور پیدا کند، خدای القدر حضور پیدا می‌کند؟ بله عظمت این مهمانی خیلی خیلی خیلی بزرگ‌تر از آن چیزی است که ماها طی کردیم. این را تجربه کنیم و برایش برنامه داشته باشیم. انشاالله اگر خدا توفیق داد در ماه مبارک دیگری در قید حیات بودیم یا اگر در قید حیات نبودیم، بعد از مرگ، توفیق بلافاصله‌ای در حیات طیبه به ما داد، توفیق سلوک داد، برویم به سوی ارتفاعات بعدی.