عدم صبر حضرت آدم علیه السلام به دلیل اشتیاق فراوان به اهل بیت علیهم السلام

بله أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، ویژگی مهم و بارزشون صبر هست، صبر در قبال قوم، صبر در قبال انسان‌ها، صبر در قبال انسان های منفی، صبر در قبال دشمنان، در قبال دشمن صبر کردن و مطابق برنامه خدا پیش رفتن، صبر در مقابل دشمنان، در چه راستایی؟ در راستای وعده خدا. این مهمه. در بحث أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، عزم نداشتن به معنای بی توجهی نیست. عزم نداشتن به معنای عدم سعی نیست، به معنای عدم حرکت نیست. عزم نداشتن برای همه انبیاء و رسولان علیهم السلام، به جز ۵ نفر از أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، مطرح است، به معنای بی توجهی به برنامه های خدا نیست، به معنای بی توجهی به وحی نیست، به معنای همراه نبودن نیست، به معنای در سطح عالی حرکت نکردن نیست، به معنای عدم هدایت نیست، به معنای عدم بهره مندی از هدایت نیست، به معنای مجتبی نبودن نیست، به معنای مصطفی نبودن نیست. بسیاری از انبیاء و رسولان علیهم السلام یعنی همشون، اجتبا هستند، اصطفی هستند، به معنای عدم قوا داشتن نیست، یعنی قوا نداشتن نیست. سلیمان علیه السلام بزرگترین قوا ها رو داره، از انبیاء خداست، مورد هدایت هست، کتاب خدا داره، ملک برپا کرده در پهنه ای از عالم، ولی اینطور نیست که از أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، باشه. أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، نیست. امتحان اصلی أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُل ‏، و موضوع اصلی در بحث عزم، صبر هست. صبر نسبت به الوعید. صبر نسبت به برنامه های خدا. این صبر سخت هست. آدم علیه السلام با یک صحنه سختی مواجه هست. کسی که قوا داره، امکانات داره، عالِم به موضوع هست، واقف هست، محب هست، مشتاق هست، شیعه اهل بیت علیهم السلام هست، حالا با این ماجرا مواجه هست که، يَسْفِكُ الدِّماءَ میخواد اتفاق بیفته، باید در این سطح صبر کنه. کسی که در نقطه آغاز میتونه و گمان میکنه که میتونه جلوی این ماجرا رو بگیره، برای جلوگیری از این ماجرا نباید اقدام کنه و او بر این مطلب نمیتونه صبر کنه، از دستش در میره و رفتاری مخالف صبر در این سطح، انجام میده. شما تصور کنید عارف به مقامات عالی و غیبی اهل بیت علیهم السلام هستی و توانمند هستی و دارای قوا هستی و در یک موقعیتی نشستی، در موقعیت میبینی که یک مصیبتی به یکی از اهل بیت علیهم السلام می خواد وارد بشه و شما ممکنه بتونید اقدامی بکنید برای این موضوع، به شما گفته میشه نکنید، صبر در این سطح هست. این صبر، صبر سختی است. به شما گفته میشه اگر اقدام بکنی این موقعیت خوبت رو از دست میدی، شما یه تصمیم باید بگیری، داشتن این موقعیت خوب، یا این اقدام، اقدام می کنی. دو تا اتفاق میفته، یکی اینکه به عهدت وفا نکردی، به اون عهد توجه نکردی، از تو عهد گرفته شده بود که به این موضوع توجه داشته باشی و اقدامی نکنی و دوم اینکه اون موقعیت بهشت که درش هستی رو از دست می دهی. این دوتا موضوع اتفاق می‌افته، یکی این عدم توجه به این عهد، یکی از دست دادن این موقعیت. آنقدر اون اشتیاق زیاد هست که شما خطر از دست دادن این موقعیت را می پذیری و اقدام می‌کنی.