سلطان بهره ای از کلام الله است که خدا برای اثر گذاری عطا می کند

عطای سلطان به حضرت موسی (ع)

در بحث سلطان و رابطه سلطان با کلام در ماجرای موسی ع خداوند به موسی ع آیات عطا کرد و سلطان. سلطان چرا عطا شد؟ دلایل مختلف داشت ولی شما یکی از رابطه هاش رو اینجا ببینید موسی ع چی گفت؟ عُقْدَةً مِنْ لِساني‏ برای موسی ع چی عطا شد؟ سلطان. قوایی از جنس کلام. بهره‌ای از کلام الله به شکلی که شما برای موسی ع سلطه بر اشیائی ایجاد میکرد حتی این کلام کلام عادی نبود جنسی از کلام نوع بهره ای از کلام الله که تبعه‌اش سلطه بود. این سلطه می تونست سلطه بر انسانها باشه یا سلطه بر اشیاء مختلف باشه یه کسی که سلطان داشته باشه از جنس کلام الله گاهی ممکنه اون جنس کلام الله رو استفاده کنه در قبال برخی از افراد. او افراد رو مطیع کنه سلطه پیدا کنه براشون، هم میتونه در قبال افراد استفاده بشه و هم در قبال اشیاء هم می تونه در مسیر سیر و سلوک استفاده بشه. یه فردی میخواد سیر و سلوک داشته باشه، سلوک آسمانی داشته باشه با سلطان بهترین سلوک آسمانی رو می تونه طی کنه. یکی از ابزار های مهمش سلطان هست.

حرز و ادعیه اهل بیت (ع)، از جنس کلام الله هستند و در برابر نفوذ شیاطین و بیماری سلطه ایجاد می کنند

لذا مثلا شما می بینید برخی از حرزها چی هستند؟ کلام هستند. اونها نفوذ میکنند سلطه ایجاد میکنه بسیاری از این موضوعاتی که برخی دعا نویس ها استفاده میکنند کلامه. لذا اصلا بسیاری از ادعیه ای که از اهل بیت ع آموزش دادن برای محافطت برای نفوذ برای مقابله با مثلا دشمنی شیاطین برای از بین بردن برخی از امراض و بیماریها و برخی از مشکلات و برخی از امورات منفی اینها، تأثیر گذاری در اشیاء مختلف، اونها چی هستند؟ از جنس کلامند. شما به کلام است که بوسیله کلام هست که اشیاء مختلف رو بکار میگیری. شیئی رو برای شیئی دیگر به کار میگیری، حتی در بسیاری از اوقات شاید بشه گفت تقریبا همش شما می خوای توجه خداوند متعال رو به شیئی جلب کنی یعنی شما می خوای درخواست کنی درخواست به چیه؟ به کلامه. میشه دعا، کسی که به دعا اثر میگذاره او داره چه کار میکنه او از کلام استفاده میکنه اموراتی را حل و فصل میکنه شیئی رو برای شیئی دیگر به کار میگیره.

سلطان، بهره ای خاص از کلام الله است که خداوند برای ثاثیر گذاری، به برخی عطا می کند

حالا اینجا ما معنا رو وسعت دادیم سلطان یعنی بهره خاص از کلام، سلطان از جانب خدا یعنی بهره از کلام الله. لذا شما در برخی از عرفا علما گاهی سلوک خاصی داشتند بحث خاصی داشتند آموزش خاصی دادند گاهی برخی از اذکار رو ذکر کردند یا به شاگردانشون یاد دادند که شما از این ذکر فلان استفاده ببرید فلان تأثیرات رو بگذارید در خودتون یا در دیگران یا در اشیائی. مثلا شما می آیید دعا می خونید دعای باران، بارون بیاد. یه جهت این دعا به این معناست شما مثلا کلامی رو مطرح کردید درخواست کردید از خداوند متعال که باران بیاد این درسته. تو این معنا هم شما باز از کلام استفاده کردید شما کار دیگری نکردید اگر نتیجه بده باران بیاید شما چگونه باران آوردی؟ شما الان فاعل هستی در باران آوردن. شما به کلام باران آوردی. اگر اون باران آمدن نتیجه دعای شما باشه یعنی شما به دعا و کلام، باران آوردی شما دعا کردی خداوند متعال باران آورد اگه دعای شما نبود خداوند اون بارون رو نمی آورد پس شما به کلام باران آوردی، یه معنا اینه. یه معنای دیگه در مثلا همین دعای باران این هست که شما به کلام سلطان پیدا کنی و کلام شما تأثیر بگذاره، به کلام الله سلطان پیدا کنی بر اشیاء باران بیاد. نماز بخونی نماز شما کلامی باشه که تأثیر بگذاره کلامی باشه که سلطان باشه و اشیاء رو به کار بگیره و سلطنت کنه ممکنه شما از کلام الله بهره داشته باشی هر کلام اللهی هر نوع بهره ای از کلام الله سلطان از کلام الله نیست. لذا شما باید یاد بگیری بلد باشی که به بهره سلطان از کلام الله برسی. این رو باید یاد بگیری. لذا خداوند متعال این نوع بهره برداری از کلام الله رو در اختیار برخی از افراد قرار داد مثل موسی ع. ضمن اینکه به او آیات داد این نوع بهره از کلام الله را به او داد. موسایی که عُقْدَةً مِنْ لِساني است خداوند به او سلطان داد. یعنی گفت که شما می خوای بری سراغ فرعون خب با آیات برو موسی ع گفت من لسانم گویا نیست، فراتر از گویایی به او داد، سلطان. لسان او دیگه اون عقده ی در لسان او، اون گره های او، لکنتهای در لسان او، دیگه مهم نیست، می خوای گویا باشی که چه کنی؟ اثر بگذاره، نفوذ کنه به کار بگیرند اشیاء رو، من سلطان رو در لسان تو قرار میدم لذا بهره ای از سلطان به او داد.