نقش مهمّ توحید، در شفاعت

شفیع اصلی خداوند است و نگاه به شفاعت باید توحیدی باشد، یعنی در جوار خداوند قرار گرفتن

یه نکته‌ای در مورد شفاعت. بحث شفاعت را باید در بحث توحید دید و توحیدی دید. بحث شفاعت را باید در قرب به خدا دید، در نزدیک شدن به خدا، در سلوک الی الله. با یک نگاه، شفاعت یعنی نزدیک شدن به خدا و در جوار خدا قرار گرفتن و مع الله قرار گرفتن. اگر کسی غیر از خدا، وارد بحث شفاعت کردن میشه فقط به اذن خداست، در واقع شفیع خداست، یعنی چی؟ یعنی کسی که شما رو می‌تونه کنار خودش قرار بده، در ساحت خودش قرار بده، مع خودش قرار بده، شما بروی مع الله، در شفاعت، شما حرکت می‌کنید مع الله، بروید در کنار خدا، در جوار خدا، در جوار محض خدا، نه در خلق الله وقتی که حضور خدا را حس می‌کنید که اینجا هم هست، ها، ولی این هست برای اون، جایی که تو هستی و خدا.

شافعانِ به غیر از الله، خود مع الله است و به محض این که شما را به اذن الله در کنار خود قرار میدهند، شما هم مع الله می شید

اگر از شافعانی غیر از خدای متعال صحبت میشه، به خاطر این مطلب هست، کسی کاملاً موحدانه و توحیدی شما رو، دست شما رو می‌گیره، می‌آید کنار شما، دست شما رو می‌گیره که شما را در کنار خدا قرار بده، شما مع الله قرار بگیری، برای شما جایی قرار بده مع الله، از خودش؟ نه، با اذن خدا. اگر دست شما رو بگیره و جایی در کنار خودش قرار بده، این، به اذن الله باشه یعنی شما جایی مع الله قرار گرفته شدی، چرا؟ چون خودش مع الله است، خودش جایی دارد در کنار خدا. شفاعت یعنی شما بروید در موقعیتی مع الله،

سلوک در عرش به معنای سلوک در صفت علم خداوند است، و ورود و سلوک در عرش الله، فقط با شفاعت امکان پذیر خواهد بود

یکی از عالی‌ترین بروزات این موقعیت‌های مع الله، جایگاه داشتن در عرش الله است. شما بروید در موقعیت‌هایی در عرش الله قرار بگیرید، جای شما عرش الله، فی عرش الله کجاست؟ جای شما در عرش الله کجاست؟ این یعنی شفاعت. هیچ کس نمی‌تونه به شما جایی قرار بده در عرش الله، الا الله و الا به اذن الله، جایی که تویی و خدا، آغاز سلوکی است بین تو و خدا، آغاز سلوکی عالمانه، لذا به یک تعبیر بسیار مهم، عرش رو از علم الله معنا می‌کنند، یا علم الله معنا می‌کنند، یعنی سلوکی در صفت علم خدا، ابتدا مبتنی بر علم خدا بعد در سایر صفات و اسماء خدا و فی الله. شفاعت، شما رو اینجا قرار میده. اگر در عمق عالم، در ورودی درب جهنم هم شفاعت مطرح هست، برای این موضوع هست، مسیر شفاعت برای این هست که شما را موقعیت بده عندالله، در جوار خدا و در موقعیتی که تو هستی و خدا.

حال و هوای زیبای جمع شفاعت شدگان، حالِ مجاوران خداست

جمعی هستند شفاعت‌شدگان خدا، عجب جمعی است اینجا! حال اون جمع، حال مجاوران خداست، سردمدار اون جمع، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت ایشان و اهل بیت عصمت و طهارت ع، سردمداران این جمع هستند، جمع شفاعت‌شدگان خدا. شفیع خداست، شفیع بودن صفت خداست، فعل خداست، کس دیگری نمی‌تونه انجام بده.

شافعانی چون رسول الله (ص)، که در توحید محض قرار گرفته اند، به اذن الله شفاعت می کنند

اونجایی که مطرح است إِلَّا بِإِذْنِه به اذن خدای متعال انجام میشه، ولی نه اینکه هر کسی هم می‌تواند، چون شفاعت یک توحید محض هست، اون کسی که اذن می‌گیره دیگه کسی نیست، مع او مطرح نیست، جوار اون فرد مطرح نیست، کسی از خدا اذن می‌گیرد برای شفاعت که جوار او، معیت او، جوار و معیت محض خداست، اینه که داره اذن می‌گیره. اگر رسول الله صلوات الله علیه اذن گرفت و گرفته برای شفاعت، در این شفیع شدن، دوئیت با خدای متعال وجود نداره. یک جوار، یک معیت نیست، معیت رسول الله ص، یک معیت دیگر و جوار دیگر و عندیت دیگر برای الله، بلکه معیت رسول الله ص همان معیت خداست. اگر فردی در این موقعیت بود ممکنه با علم خدا، به دلیل و مبتنی بر علم خدا و حکمت خدا، اذن بگیره برای شفاعت، به او اذن داده بشه برای شفاعت. وقتی به کسی اذن شفاعت داده میشه یعنی فلانی می‌خواهم اون فرد مع من، منِ الله، باشه، در این موقعیت معیت من قرار بگیره. چون تو و همه تو و وجود تو، دیگه تویی نیستی و همه وجود تو، همان معیت من هست، به واسطه تو، در کنار او، معیت خودم رو برای اون فرد محقق می‌کنم، عندیت خودم رو، جواریت خودم رو برای اون فرد محقق می‌کنم، این میشه شفاعت. [معناشناسی: شفاعت]

کوه آتشفشان ولایتِ خداوند، به خاطر شفاعت انسان ها فعّال شده است

همه این افراد در کنار هم، شفاعت‌شدگان خدای متعال هستند، خدایی که واحد هست، خدایی که الوَتر هست، خدایی که واحد هست، این واحد، این اله واحد، با صفاتی بزرگ و عظیم و علی، انسانهایی رو و افرادی رو به سمت خودش و دور خودش و در موقعیت‌هایی مربوط به خودش، جمع می‌کنه و قرار میده اون انسانها رو. این خدا، خدای شفیع هست، این خدای ولیّ، شفیع هست، این خدایی که ولایت داره به این افراد، کوه آتشفشان ولایت خدا، این انسانها را به سمت خودش میاره، خدای متعال به خاطر ولایت خودش، این انسانها رو به سمت خودش میاره و در موقعیتی در معیت خودش قرار میده، اینجا میشه خدای ولیّ شفیع.