نگاه به مقولات و صحنه ها با نگاه اسمائی در دوران آدم (ع) تا نگاه قرآنی در دوران رسول الله (ص)

پاسخ به چیستی اسم الله جواب بسیاری از سوالات در مورد اسماءالله است

چرا نگاه اسمائی؟ چرا اسماءُالله ؟ چرا باید بحث اسماءُالله وجود داشته باشه و خداوند تعلیم اسماءُالله داشته باشه به خلفای خدایی؟ فایده ی اسماءُالله چی هست؟ فایده ی اسماءُالله برای ما انسانها چی هست؟ در بحث قرآن فایده ی اسماءالله چی هست؟ در بحث فهم قرآن فایده ی اسماءُالله چی هست؟ توجه به اسماءُالله در مسیر حرکت انسانها چه تأثیری داره؟ و سوالات دیگر، پاسخهای زیادی میشه به این مطلب داد و باید در یک روند صحیحی این پاسخها رو دنبال کرد بخشی از این پاسخها با معرفت به خود اسمُ الله بدست میاد که اصلاً اسمُ الله چی هست. وقتی شما چیستیش رو فهمیدی معرفت پیدا کردی به تبع جایگاهش رو میفهمی و برخی از کاربردهاش رو. برخیش رو میتونیم در قرآن دنبال کنیم.

خداوند نگاه اشتباه ملائکة در ماجرای خلقت آدم (ع) را با با تعلیم و انباء علم الاسماء را تصحیح کرد

اولین باری که بحث علمُ الاسماء در قرآن مطرح هست در دوران آدم علیه السلام هست، به لحاظ زمانی، در چه زمانی؟ در یه صحنه ای، اون صحنه کجاست؟ در محدوده ی آسمانها و زمین، افراد درگیر و اشخاص درگیر در اون صحنه کی هستند؟ ملائکۀُ الله اَجمعین، همه شون جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و سایر ملائکه، همه ی ملائکه درگیر اون صحنه هستند. خداوند یک صحنه ای رو بر پا کرده، کجا؟ در محدوده ی آسمانها و زمین، این صحنه چی هست؟ یه رفتار خدا در این محدوده هست یه برنامه ای هست یه خلقت هست یک برنامه هست یه موضوعی هست اشیاء مختلفی در این صحنه درگیر هستند. یعنی خداوند در این صحنه هم خلقت داره، هم معرفی یک برنامه داره، هم از یک آینده ای صحبت میکنه. یعنی این خلقتش یه خلقت ادامه دار هست. پس یک فعلی از خداوند در محدوده ی آسمانها و زمین جریان پیدا میکنه، فعلی که یک محصول جدید داره قبلاً نبوده. حالا با قبلاً نبوده اش لزوماً کار نداریم، یه فعلی از خداوند در محدوده ی آسمانها و زمین جریان پیدا میکنه این میشه برای افرادی که در محدوده ی آسمانها و زمین هستند یک صحنه. ملائکه چه رفتاری رو نشون میدند برداشت شون از این اتفاقی که داره میافته درست نیست. منظور خدا رو نمی فهمند نمی تونند با خدا همراه بشند. هدف خدا رو نمی فهمند نمیتونند با خداوند همراه بشند. آن چیز که مد نظر خداوند هست رو نمیگیرند. صحنه رو می بینند مقصود خدا رو متوجه نمیشند. صحنه رو می بینند صحنه ای که در محدوده ی آسمانها و زمین هست رو می بینند، ابعاد صحنه رو در همین محدوده ی آسمانها و زمین می بینند، حتی ممکنه بسیار هم عمیق ببینند در محدوده ی آسمانها و زمین مثلاً برند آینده ی این صحنه رو هم ببینند. صحنه رو در خط زمان در محدوده ی آسمانها و زمین ببینند. متوجه مقصود خداوند نمیشند. نگاه خدایی در این صحنه ندارند. این رو در این آیات عرض میکنیم. نگاه غیب آسمانها و زمینی به اون صحنه ندارند. این موضوع باید جبران بشه چگونه جبران میشه؟ با تعلیم اسماء به آدم و انباء همان اسماء، انباء اسماء مربوط به آن صحنه به ملائکه، اگر ملائکه نگاه اسمائی نداشته باشند از اون صحنه برداشت خدایی ندارند. وقتی ما میگیم برداشت خدایی داشته باشید، یعنی همان چیزی که مد نظر خدا هست. یعنی اختلافی با آن چیزی که مد نظر خداوند هست وجود نداشته باشه. پس ملائکه اونجا برداشت خدایی نداشتند، با صحنه مواجه هستند برداشت صحیح ندارند راه اینکه برداشت خدایی داشته باشند اونجا انباء اسماء بود. اونها باید با اسماء اون صحنه اسماء هولاء آشنا بشند، آشنا شدند. معرفت اسماء هولاء پیدا کردند، برداشت شون خدایی شد. با خداوند همراه شدند. آن چیز که مد نظر خداوند بود رو دنبال کردند.

قرآن انباء خداوند است بر ما که توسط رسول الله (ص) که خلیفةالله است به ما رسده تا نگاه خدایی به صحنه ها داشته باشیم

این یکی از کارکردهای قرآنی هست که در اختیار ماست. همین قرآنی هست که ما با آن مواجه هستیم، این قرآنی که ما با آن مواجه هستیم چیه؟ انباء رسول الله ص. الان محصول نبوّت رسول الله صلوات الله علیه برای ما چیه؟ هیمن قرآنی که ما باهش مواجه هستیم، خب ما با محصول نبوّت با محصول انباء سید ما رسول الله صلوات الله علیه باید چی کار کنیم؟ شما میگی حداقل باید اون انبائی که به ملائکه انجام شد رو ما بگیریم ما حداقل باید اون قدر بفهمیم. اونقدر بفهمیم یعنی چی؟ یعنی نگاه مون به صحنه ها بشه یه نگاه خدایی. ورود به صحنه مقدم نیست نگاه خدایی بر اساس انباء خلیفۀُ الله پیدا کردن مقدم هست. شما ممکنه وارد یه صحنه بشی برداشتت درست نباشه. پس ورود به صحنه ها مقدمه اش نگاه خدایی هست. نگاه خدایی از کجا درمیاد؟ از قرآن. شما ابتدا با قرآن باید مسلح به نگاه خدایی بشی.

باید با معلومات صحیح به مقولات مختلف پرداخت، در دوران آدم (ع) معلومات اسمائی مطرح بود در دوران انبیاء و رسل (ع) معلوماتی بر اساس کتاب ایشان و در دوران رسول الله (ص) بر اساس قرآن

وقتی ملائکه وارد یه صحنه ای میشند در محدوده ی آسمانها و زمین و ورودی عمیق دارند در محدوده ی آسمانها و زمین، آنقدر که میتونند در خط زمان این صحنه پیش برند تا آینده های این ماجرا رو بخونند، خداوند یه مطلبی مطرح کرده، میگند خدایا تو این مطلب رو گفتی ما ده هزار سال بعدش رو هم بررسی کردیم. یعنی پیش بینی میکنند از اتفاق این ماجرا در سالهای آینده. در زمانهای آینده. اینقدر قدرت دارند.شما ممکنه وارد یه صحنه ای بشی، اتفاقی رو وارد بشی و بگی که من این اتفاق رو یه سال بعدش رو هم دیدم و بررسی کردم. لزوماً برداشت شما صحیح نیست. لزوماً برداشت شما خدایی نیست. بررسی کردی بر مبنای چه علمی؟ با چه منظری؟ با چه معلوماتی؟ شما برای بررسی صحنه ها نیاز به معلومات دارید معلومات صحیح، اون معلومات صحیح یعنی معلومات اسمائی. در دوران آدم علیه السلام یعنی معلومات اسمائی. در دوران انبیاء و رسل علیهم السلام یعنی معلومات بر اساس کتاب انبیاء. در دوران سید ما رسول الله صلوات الله علیه یعنی معلومات بر اساس قرآن. شما برای وارد شدن به یک صحنه و بررسی ابعاد اون صحنه و برداشت صحیح از اون صحنه و همراه شدن در اون صحنه با خداوند با آن چیزی که مد نظر خداوند هست، باید بر اساس معلومات صحیح قرآنی وارد بشی. تقدم تعلیم قرآن به وارد شدن به یک صحنه ها، وارد شدن به صحنه های مختلف، مواجه شدن با مقولات مختلف، تعلیم قرآن مقدم هست. پس باید قرآن رو به واسطه ی انباء خلیفه ی خدایی تعلیم دید. لذا اونجایی که میفرماید يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ باید تعلیم دید. کتاب رسول الله صلوات الله علیه رو به وسیله ی معلم خدایی که سر سلسله ی این معلمان خدایی، معلمان کتابَ الله، خود رسول الله صلوات الله علیه هستند، تعلیم دید، یاد گرفت و بر اساس معلومات صحیح وارد صحنه ها شد، به مقولات مختلف پرداخت، با اشیاء مختلف مواجه شد و با اونها تعامل کرد .