محبّت نسبت به خداوند اساس حرکت به سمت ارتفاعات

بهره از ماه رمضان در مسیر توحیدی عاشقانه

انشاء الله که در این ماه مبارک رمضان خدای متعال چنان محبتی در قلوب ما قرار بده، انقلابی در قلوب ما باشد، یک محبت عمیق که سراسر قلب ما رو فرا بگیره، محبتی که تا امروز چنین محبتی نچشیده باشیم. خدای متعال توفیق بده در این ماه مبارک رمضان، با محبت خودش، وقتی از این ایام عبور می‌کنی، سرشار از توحید خدا باشیم، توحیدی عاشقانه، توحیدی با محبت بسیار، از سر محبت. از دنیا بگذریم، نه به خاطر بهشتعَلى‏ حُبِّه‏ . به خاطر محبت خدا. به عبادت بپردازیم، نه به خاطر دستمزد، نه به خاطر خودمون،عَلى‏ حُبِّه‏ . اشتیاق خدا، محبت خدا.

حیات و ممات رسول الله (ص) عاشقانه برای خدا است

زندگی‌مون باشه ِلله، همه وجود ما، همه اعمال ما، همه کردار ما، باشه ِلله. إِنَّ صَلاتي‏ وَ نُسُكي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين‏ . این جمله برای رسول الله صلوات الله علیه است، صَلات من، نُسُك من، حیات من، زنده بودنم، مُردنم همه لِلَّه هست، درش ناخالصی نیست، احدی دیگری در این مسیر، سر راه رسول الله صلوات الله علیه وجود نداره. هیچ کفوی در مقابل خدا برای رسول الله صلوات الله علیه وجود نداره. نه نفس وسط هست، نه نفس و آنچه که به نفس مرتبط هست، شهوات نفسانی، امیال، خواسته‌ها، نه دنیا وسط هست نه آخرت وسط هست، هیچ کدوم از این ها سر راه نیست، لِلَّه. خدای متعال توفیق بده که در این ایام، این اشتیاق، یک محبت زیاد، محبت خدایی، یک محبت ماندگار از جانب خدای متعال، نسبت به خدای متعال، در قلب ما قرار بگیره و خاموش نشه. خدای متعال توفیق بده که بخشی از رمضانیت او بر وجود ما بتابه، این صفت رمضانیت او بر روح ما بتابه. از رمضان، از ماه مبارک رمضان که عبور می‌کنیم، یک قلب رمضانی داشته باشیم، یک وجود رمضانی داشته باشیم، کوه آتش اشتیاق و محبت بی‌قرار نسبت به خدای متعال، به سوی خدای متعال. این یک پایه هست، این یک اساس هست.

محبّت به خدا اساس حرکت است

محبت خدای متعال چاشنی حرکت نیست، اساس حرکت هست. حرکت‌های عظیم، پرش‌های بزرگ، پیشرفت‌های بزرگ الی الله، محبت بزرگ نسبت به خدا می‌خواهد. چرا نمی‌پری؟ چرا به ارتفاعات صعود نمی‌کنی؟ اگر خدای نکرده دیدی توقف هست، چاشنی نه، اساس محبت شما همین قدر هست. انسان مثل یک ساختمون هست، می‌خواهی ارتفاعاتت بیشتر بشه، باید اون پایه، اون بتن ریزی قوی تر باشه، نمی‌توانی بر یک فونداسیون ضعیف که درخور 3 طبقه هست، شما ۳۰ طبقه بنا کنی. شاید دوست داری بنا کنی ولی نمی‌شه. دوستان محب خدا هستیم باید بسیار محب‌تر بشیم، عاشق خدا هستیم باید بسیار عاشق‌تر بشیم. با محبت نسبت به خود، محبت عاقلانه و در مسیر نسبت به خود، می‌شه حرکت کرد ولی تا یک جایی.

احساس کفایت به خاطر محبّت به خودمان است و حسّ همیشگی حرکت به خاطر محبت به خداوند

اونجایی که ظرف وجود شما احساس کفایت کنه، از دستاورد‌ها احساس کفایت کنه. اون موقع شما میگی دیگه بس است، برای من بس است. وقتی به نعمتها برسی، به رحمت‌ها برسی، وقتی به درجاتی از جنات برسی، احساس کفایت می کنی. با محبت به خود وقتی حرکت می کنی بسیاری از افراد در همین دنیا احساس کفایت می کنند. چرا دنیایی هستند؟ چون محبتشون نسبت به خودشون هست، نسبت به نفس خودشون هست، احساس کفایت می کنند، احساس می کنند که همین خوبه. محبت به الله رو باید در وجودمون زیاد کنیم تا اساس حرکت‌مون محکم‌تر بشه، قوی‌تر بشه و بتونیم رشد کنیم. بسیار درخواست کنیم، دعا کنیم که خدای متعال محبت خودش رو در وجود ما قرار بده، محبت خودش رو به وجود ما القا کنه، محبتی بیشتر از اینی که هست.

القای محبّت از سوی خداوند دلیل رفتار عاشقانه انبیاء (ع) است

القای محبّت؛ رفتار عاشقانه؛ انبیاء (ع)

خدایا یک جا به ما یاد دادی که چرا انبیا و رسولان علیهم السلام، اینگونه بودند، یک جا این رو مطرح کردی در مورد موسی علیه السلام، نه اینکه بقیه انبیا علیهم السلام اینگونه نیستند، اینجا مطرح کردی. خودت اینجا مطرح کردی که با انبیا و رسولان علیهم السلام چگونه رفتار کردی، در همون ابتدای راه، محبت خودت رو به وجود آنها القا کردی. این محبت تو از آنها رسول ساخت، از برخی‌شون اولوالعزم مِن الرسول ساخت. چرا یک رسول در تمام عمرش موحد هست؟ چون تمام وجودش محبت خداست و یک محبت بزرگ، چیز دیگری به چشمش نمیاد. مگه میتونه چنین انسان عاشق و محبت داری نسبت به خدای متعال، به چیز دیگری توجه کنه؟! مگه میتونه چنین انسانی وقتی به چاه می‌افته به چیز دیگری توجه کنه؟! مگه میتونه چنین انسانی وقتی به آتش می‌اندازند به چیز دیگری توجه کند؟! تمام وجود او سرشار از محبت خداست.