شکر عملی عبد شکور، استفاده صحیح از نعمات است در راه خدایی

باید در بحث حمد تفاوت بحث حمد رو با موضوعات مثل شکر، ثنا، مدح، تقدیس و مواردی شبیه این ببیند، مثلاً در بحث شکر این مطلب وجود دارد مراقبت از اینکه شما نعمتی از نعمات خدای متعال را در راه غیر خدا صرف نکنی، در راه منفی صرف نکنی. چشم و گوش و زبان و هوش و استعداد و دست و پا و سلامتی و نعمات مختلف و خونه و ماشین و این موضوعات را در راه غیر خدا و در راه منفی صرف نکنی، در راه حرام مصرف نکنی، در راه معصیت صرف نکنی، فلانی ماشین داره ماشینش را در راه معصیت استفاده می‌کنه، خونه داره از خونه‌اش در راه معصیت استفاده می‌کنه، چشم و گوش و زبان و دست و استعدادش رو در راه معصیت استفاده می‌کنه، این آدم شکر نکرده. عبد شکور یعنی همه نعماتی که خداوند به او داده رو در راه غیر خدا، در راه حرام، در راه معصیت، صرف نکرد، هیچ جزئی از نعمات خدا را در راه معصیت صرف نکرد. این خیلی مطلب مهمی هست. عبد شکور یعنی خدای متعال به او نعمت داد، او به خاطر نعمتی که خدای متعال به او داد و به واسطه نعمتی که خدای متعال به او داد، از حرام و معصیت فاصله بیشتری گرفت، یعنی شکر می‌کنه، این فرد یعنی شکر می‌کنه. وقتی کسی نعمتی که خدای متعال به او داده رو در راه منفی و غلط استفاده می‌کنه، او در واقع خدای متعال رو ندید گرفته، هدف عطا شدن این نعمت رو ندید گرفته، نعمت سر جاش قرار نگرفت، از نعمت باید در هدف نعمت، استفاده کرد نه در غیرش. وقتی کسی در غیرش استفاده می‌کنه یعنی شکر نکرده، شکر یعنی اینکه در غیر اون هدف، استفاده نکنی.