تمام زندگی بر مدار حمدِ الله به خاطر نزول الکتاب بر رسول الله (ص)

می‌فرمایدالحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْكِتَاب ، الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْكِتَاب، این باید در وجود ما بنشینه. اگر همه چیز رو پس زدیم، خدایا حمد تو فقط به خاطر اینکه الکتاب را بر عبد خودت نازل کردی. چنین آدمی همه زندگیش بر مدار کتاب الله است، بخاطر کتاب الله است. آیا چنین آدمی میتونه غیر از کتاب الله به چیز دیگری بیاندیشه؟ دنبال چیز دیگری باشه؟ الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْكِتَاب ، اگه یه آدمی اینطور شد، نمیتونه بگه که خب این جمله که جای خود، ما رفتیم دنبال کار خود، ما رفتیم دنبال دنیای خود، نه، همه زندگیش رو بر این مدار قرار میده، کار، اشتغال، زن، فرزند، دنیا، خواب، خوراک، همه چیز بر این مدار قرار میگیره، بر مدار اتصال به کتاب الله، بر مدار تحقق این معرفت در زندگی او، الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْكِتَاب . این جمله بنای تغییر زندگی است. این معرفت بنای ساختن یک زندگی جدید است. خدایا زندگی من باید اینگونه باشه، مملوّ از حمد تو به خاطر اینکه کتاب را بر عبد خودت نازل کردی. همه امورات زندگی من به این ماجرا وصل است، باید اینطور باشه. چیز دیگری در زندگی مهم نیست، این یک اتصال بسیار مرتفع است. قریب به این مضمون از امام سجاد امام زین العابدین ع مطرح است که به این مضمون که اگر همه مردم، از مشرق تا مغرب نابود بشوند و ظاهراً من در دنیا تنها بمونم و هیچ کسی نباشه و فقط کتاب الله و قرآن در نزد من باشه، من از هیچ چیزی واهمه ندارم. این تحقق این مطلب هست،، الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْكِتَاب . اگر همه عالم نباشه، کتاب الله در دست من باشه و من متصل به کتاب الله باشم، الحَمْدُ لِلَّه.