همه اعمال و رفتار هایمان را، عاشقانه در مسیر توحید و در ذیل آیه لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَد بچینیم

اهل توحید در محضر خداوند به سمت احدیت الله در حرکت هستند

ببینید دوستان راه این است، محضر الی الله، محل حضور موحدان الی الله است، پله پله، ها، محضر حضور کسانی است که در مسیر توحید، حرکت می‌کنند. کسانی که این چهار گام توحید رو حرکت می‌کنند. آنهایی که همین گام اول را حرکت نمی‌کنند، در قعر عالم باقی می‌مانند، آنها می‌مانند و حجاب‌های بسیار، حجاب‌هایی از ظلمات، حجاب‌هایی از غیر خدا، جهنمی است برای آنها. بله این راه رو باید حرکت کرد. محضر خدا، محضر اهل توحید است، اهل اخلاص در توحید است، اهل ولایت در توحید است. به این موضوع تأمل کنیم، چقدر زیباست سرزمین احدیت الله، چقدر زیباست انسانهایی که آنجا هستند یا به اون ساحت نزدیک شد‌ه‌اند، ساحت احدیت الله. فاصله ما تا آنجا خیلی زیاد است ولی چاره‌ای نیست باید این راه رو با جدیت آغاز کنیم، راه توحید.

لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَد، باید عنوان اصلی اعمال عبادی، اجتماعی و اخلاقی ما باشد

عنوان اول همه اعمال ما، عنوان کلی‌اش باید این باشهلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . وقتی یکی نماز شما رو نگاه میکنه، بگه از نماز این، این حال و هوا استشمام میشه، چی؟ خدایا هیچ چیزی کفو تو نیست، هیچ چیزی، هیچ شیئی، هیچ احدی، چشم منو نمی‌گیره، من به خاطر اون ایستادم نماز، به این دلیل اینجا برای نماز ایستادم، چون هیچ چیزی چشم منو پر نکرد. من از نماز صبح که خواندم تا نماز ظهر، خیلی دویدم این‌ور و اون‌ور، کار و بار و اینها، الان که نماز ظهر اومدم ایستادم، می‌خواهم این را اعلام کنم که خدایا چند ساعت است که دارم می‌دوم تو دنیا، هیچ چیزی چشم منو پر نکرد، هیچ چیزی جای تو رو برای من نمی‌گیره. حالا این رو مثال عرض می‌کنیم، باید یک چنین حال و هوایی از همه اعمال ما بیرون بیاید،لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . خدایا من در دنیا هستم، خیلی موضوعات پیرامون من هست، ولی هیچ چیزی تو نمیشه، هیچی شیئی تو نمیشه. با همسایه‌ام اخلاق خوب دارم، با دوستم اخلاق و رفتار خوبی دارم، این باعث شده اون برای من احترام قائل است و من رو عزت و احترام می‌کنه، احساس خوبی هم دارم از این عزت و احترامی که به من میشه، ولی هیچ عزت و احترامی، عزت و احترامی که تو داشته باشی نیست لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . دیگرانی هستند که منو دوست دارند، به من محبت دارند، هیچ محبتی، محبت تو نیست. من دیگرانی را دوست دارم، از دوست داشتن آنها لذت می‌برم، بچه دارم، بچه‌ام رو دوست دارم، از دوست داشتن بچه‌ام لذت میبرم، از دوست داشتن پدر و مادر، دوستان، دیگران، لذت می‌برم که کسانی هستند که من آنها را دوست دارم و از این دوست داشتن لذت می‌برم، خدایا هیچ دوست داشتنی، هیچ ابراز دوست داشتنی، به اندازه ابراز دوست داشتن تو و به تو، لذت نداره،وَ لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . خدایا چهار نفر هستند در جاهای مختلف و اینها، دست کمک دارند به من، یعنی چی؟ یعنی می‌خواهند به من کمک کنند یا می‌کنند، هیچ ناصری بالا دست تو نیست، اصلاً بالا دست که چه عرض کنم، همسنگ تو نیست، همه نصرت کنندگان فاصله‌شون، معنا دار، بسیار زیاد از تو فاصله دارند.

چینش اسماء و صفات خداوند ذیل آیه چهارم سوره توحید

اسماء خدای متعال را در ذیل این آیه چهارم سوره توحید بچینید، یکی یکی همه این اسماء رو تنزیه کنید و این اسماء رو در صدر قرار بدهید، خدایا هیچ رحیمی بالا دست تو نیست و همسنگ تو نیست. هیچ کریمی بالا دست تو نیست و همسنگ تو نیست. هیچ نصیری بالا دست تو نیست و همسنگ تو نیست. هیچ محبوبی بالا دست تو نیست و همسنگ تو نیست. هیچ محبی بالا دست تو نیست و همسنگ تو نیست. زندگی ما در مفهوم همین اسماء و صفات خدای متعال، جریان داره یعنی ما در زندگی‌مون تعدادی و بخشی از همین مفاهیم را جریان می‌دهیم.

حُبّ در زندگی انسان جریان دارد، ولی تعیین جای حبّ خداوند یعنی سلوک توحیدی

مثلاً محبت در زندگی ما جریان داره ولی جایش گم هست و نسبتش با محبت به خدا معلوم نیست. توحید یعنی اینکه جای این محبتی که در زندگی وجود دارد را، بشناس، نسبتش رو با محبت خدا، بشناس، پیدا کن. گام اول توحید یک معنایش اینطور است. حب در زندگی شما در جریان است ولی جای حب خدا کجاست؟ جای حب خدا کجاست؟ عنوانش میشه اینلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ . در گام اول توحید لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ یعنی خدا، یعنی اسماء و صفات خدا در مسیر زندگی شما، در تعامل شما با عالم، در صدر قرار گرفت. این رو تمرین کنیم، در جزئیات و کلیات، آنجایی که می‌تونیم خیلی عمیق هم بشویم تمرین کنیم، آنجایی که نمی‌تونیم خیلی هم عمیق بشویم، و خوب معرفتش رو درک نمی‌کنیم، آنجا هم باز این عنوان رو بزنیم و تمرین کنیم. فلانی عجب عالِمی است، چقدر علم داره، همونجا بلافاصله تمرین کن، خدایا هیچ عالمی همسنگ تو نیست. فلانی رو دیدی خیلی عالم است، همونجا بلافاصله، أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ علیم، خدا این طور است. این رو باید توجه کنیم، در مسائل مختلف زندگی توجه کنیم که غفلت نکنیم.

غفلت، مهم ترین آسیب در سلوک توحیدی است

گام اول توحید که در مسیر حرکت، باید این گام را طی کرد، از جمله موضوعات مهمش، از جمله آسیب‌های مهمش، غفلت است، از جمله آسیب‌های مهم دیگرش که بعد از غفلت به وجود می‌آید، گول خوردن است، اگر این غفلت سراغ ما بیاید گول می‌خوریم. اون موقع فکر می‌کنیم محبت، اونی است که ما داریم، اونی است که فلانی با ما داره، یا ما با فلانی داریم، نه محبت این نیست که، لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدُ فی المحبه. ببینید بعد از این لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَد گاهی عنوان‌های اینطوری بگذارید، فی المحبه، فی العلم، فی الرأفه، فی نصره، در هر موضوعی، در هر آنچه که اسماء و صفات خداست و افعال خداست که عالم هم خارج از این اسماء و صفات و افعال نیست و ما هم جریانی از همان اسماء و صفات رو در زندگی‌مون داریم، مهم اینه که خدا را بالا قرار بدهیم، در صدر، سر به سجده بگذاری بفرمایی که سبحان ربی الاعلی، خدا خیلی بالاست. شما در نماز یا اوقات دیگری که این ذکر رو دارید یعنی خدایا من دیگر تو رو واقعاً تسبیح کردم، به چه معنا؟ تو رو واقعاً بالا قرار دادم، یعنی در نظر من واقعاً بالا هستی، اعلی هستی، بالا دست تو نیست، پایین دستهای تو فاصله‌شون با تو خیلی زیاد است، سبحان ربی الاعلی.