اعتزال آغاز هجرت است، پس باید همه چیز را رها کنی و هجرت را آغاز کنی تا تو را ولایت کنند و در بر بگیرند

در مفهوم فَأْوُاْ إِلىَ الْكَهْف آغازش اعتزال است، در ذیل این مفهوم، بحث هجرت وجود داره، اعتزالی که به هجرت کشیده میشه و هجرت درش وجود داره و شما مهاجر می‌شوید و شما هجرت می‌کنید. هجرت ابتدایش اعتزال است، جدا شدن است ولی یک جهت هم داره، الی الله، الی رب. این مفهوم با مفهومفَأْوُاْ إِلىَ الْكَهْف ارتباط داره و نزدیک است. آن کسی که هجرت می‌کند، آن کسی که رفتار اَوَیَ، رفتار از مفهوم اَوَیَ، رفتار و امرفَأْوُاْ رو انجام میده، اینجا رابطه ولایت اتفاق میفته. اونی که مهاجرت کرد، در همان مثال از مکه به مدینه، چی با خودش داشت؟ هیچ چیز. کسی که همه چیزش رو به خاطر ایمان رها کرد، کسی که دیگه هیچ چیزی و هیچ شیئی در دست نداره، هیچ اتکایی به شیئی نداره و اون فرد مقابل، باید او رو در بر بگیره. همه چیز رو از خودش جدا کرده به سوی او میره. ما به سوی او می‌رویم، برخی خوبامون اینطور هستیم، ما به سوی او می‌رویم ولی با همه چیزمون و حاضر نیستیم چیزی رو از خودمون جدا کنیم. من می‌آیم به سوی تو، به شرط اینکه همه اینها رو بیاروم، چیزی از من جدا نشه، ما بعضی خوبامون اینطوری هستیم.