بررسی مفهوم نزول با عناوینی چون دسترسی به کلام الله، زمان مخاطب نزول، عدم دوئیت در کلام الله و ظرفیت مخاطب نزول

دو دسته بندی برای نزول

در بحث نزول، ما نزول برخی از اشیاء داریم و نزول کلام الله داریم، نزول کتاب الله داریم، نزول قرآن داریم که اینها رو در یک دسته قرار میدیم. یعنی پس میشه نزول برخی از اشیا و نزول کلام الله. این ها رو در دو دسته قرار میدیم و بررسی می‌کنیم.

نزول کلام الله به معنای دسترسی به کلام الله است نه ایجاد کلام الله

در بحث نزول کلام الله، موضوع این هست که کلام الله، کلام چه کسی است؟ شما میفرمایید کلام خدا، و خداوند به کلام الله تکلم میکنه یعنی کلام الله تکلم خداست. خداوند وقتی کلام الله را نازل میکنه یا کتاب الله رو، مجموعه ای از آیات کلامی خدا رو نازل میکنه بر فردی، یعنی چه اتفاقی میفته؟ یعنی کلام اللهی نبود، ایجاد شد؟ در آن زمان یک کلام الله ایجاد شد؟ این به این معنا نیست. یعنی مجموعه کلام الله یا آن بخش از کلام الله که عندالله است، کلام خداست و کلام خدا زمان نداره، خداوند تکلم می کند الان، بعدا تکلم نمیکند، کلامی دارد و ندارد. به این شکل که ما می فهمیم از زمان اونجا زمان وجود نداره. خداوند وقتی کلام الله رو بر فردی نازل میکنه یعنی به اون فرد، نسبت به کلام الله، دسترسی میده. اون فرد دسترسی پیدا میکنه به کلام الله. خداوند شکلی ایجاد میکنه که اون فرد به کلام الله دسترسی پیدا کنه. این شکل جدای از کلام الله نیست، اضافه بر کلام الله نیست.

نزول کتاب با ویژگی قرآن عربی بر رسول الله (ص)

مثلاً کتاب الله که به حالت قرآن عربی است، این قرآن عربی اضافه بر کلام الله نیست، اضافه بر کتاب الله نیست. خود کتاب الله هست. ویژگی کتاب الله هست و کتاب الله به این ویژگی، بر رسول الله ص، نازل میشه و در دسترس رسول الله ص قرار میگیره و کتاب الله دارای این ویژگی است.

زمان در بحث نزول مربوط به مخاطب نزول است

در نزول، زمان، مربوط به مخاطب نزول هست. مثلاً می فرماید ما آن را بر رسول نازل کردیم. اون زمان مربوط به رسول الله ص است. در بحث نزول ایجاد مطرح نیست.

مطرح نبودن دوئیت در بحث نزول کلام الله

در بحث نزول ابداع مطرح نیست. مفعول نزول وقتی نازل شده، دوئیت درش مطرح نیست، در آن زمانی که نازل شده. وقتی گفته میشه که این شیء مفعول نزول است، دوئیت مطرح نیست. در همان زمان همان یک شیء نازل شده داریم و همان نازل نشده. شیئی رو خداوند متعال نازل کرده، دوتا شیء مطرح نیست. کلام هم به عنوان یک شیء وقتی نازل میشه، وقتی میگیم کلام نازل شده، کتاب نازل شده، منظور این نیست که خب یک کتابی وجود داره نازل نشده، در همان زمان و یک کتابی هست که نازل شده. نه یک شیئی هست که اون شیء رو خداوند متعال نازل کرد، اسم آن چیزی که نازل کرد هست کتاب. عرض میشه اون شی چیه؟ میگیم کلام الله. اون شیئی که نازل کرد چی بود؟ کلام الله. اون شیئی که نازلی کرده، مُنزَل هست چیه؟ کتاب الله. اون شیئی که نازل نشده چیه؟ کتاب الله، کلام الله، قران. اون شیئی که نازل شده چی هست؟ کتاب الله، کلام الله، قران. دوئیت ایجاد نشده. آن شیئی که نازل نشده بود، چه بود؟ کتاب الله، قرآن، کلام الله. آن شیئی که نازل شده چی هست؟ یه زمانی نازل شد چی هست؟ کتاب الله، کلام الله، قران. این زمانی که در بحث نزول مطرح هست، چیه؟ زمان متوجه مخاطب است. مربوط به مخاطب است. زمان مربوط به مخاطب این نزوله، نه ایجاد یک شیء جدید. نه دادن یک هویت جدید به این شیء.

نزول کلام الله در آسمان ها و عوالم متکی به ظرفیت مخاطب است

کلام الله و نزول کلام الله متکی به ارتفاع عالم و آسمانها نیست. این نیست که کلام الله در آسمان اول، کلام الله در آسمان دوم، کلام الله فراتر از آسمان ها، متکی به این نیست. متکی به ظرفیت انسان ها است. متکی به ظرفیت مستمع هست. نزول کلام الله متکی به ظرفیت مخاطب کلام الله است. این که رسول الله ص به معراج رفت و صعود کرد در عالم، نه اینکه در بالاترها کلامی وجود داره که من می خوام برم اون کلام را بشنوم، نه. این صعود رسول الله ص به معنای افزایش ظرفیت رسول الله ص است. نه اینکه اون کلام اونجاست، اون بالاست هر کی قراره بشنوه باید بره اونجا بشنوه. نه رسول الله ص، در معراج خودش رشد کرد، ظرفیتش رشد کرد. به کجا رسید؟ به ظرفیت کان قاب قوسین او ادنی . ادنی من قاب قوسین. به ظرفیت ادنی من قاب قوسین رسید. چنین شخصیتی شد. این ظرفیت از کلام رو دریافت کرد و بیان کرد و برای دیگران بیان کرد.