اهل بیت عصمت و طهارت راه وصول عاشقان به خداوند هستند
توجه به اهل بیت (ع) در سلوک الی الله
چرا دنبال اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام هستیم؟ چون اونجا وجود مبارک این بزرگواران، مظهر خداست، بیت خداست، بیت تجلی نور خداست، شما مشتاق هستی. چرا امام حسین؟ چون همه ظهور خدا رو، تجلی خدا رو، شما در وجود مبارک امام حسین علیه السلام می بینی. ما باید اینطور باشیم. اونی که به وجود اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، توجه نمیکنه، این فرد در سلوک توحید الی الله، از یک جایی بالاتر نمیره، در توحید از یک جایی بالاتر نمیره. اقیانوس توجه به خدا که وجود مبارک اهل بیت علیهم السلام است، وجود دارند، بعد اون فرد به این اقیانوس توجه نمیکنه، مثلاً به یک لیوان آب گندیده توجه میکنه، به یک برکه ی کوچیک توجه میکنه.
بدون وجود اهل بیت (ع) سلوک الی الله شدنی نبود
اگر اهل بیت علیهم السلام نبودند، یه بحث اینه که سلوک الی الله شدنی نبود، یک بحث دیگر این است که عاشقان الله نابود می شدند، نیست می شدند. عاشقان اللهی که سلوک الی الله، چنین سلوک الی اللهی پیشرو هست که در نهایت، به این جا می رسند، هو الله احد. اگر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام نبودند این عاشقان نابود می شدند، هلاک می شدند. وجود مبارک اهل بیت علیهم السلام، جلوه خدا هستند در کنار عاشقان الی الله. این مطلب که عرض کردیم برای کسانی که محبت دارند به خدای متعال، محبت واقعی، محبت خالصانه و این محبت در وجودشان یک قَلَیانی داره، تمام وجودشان رو گرفته. این فرد با قاقالی دلش خوش نمیشه و آروم نمیشه. یک عاشق، اگر هیچ راهی به معشوق نداشته باشه، نابود میشه، تمام زندگیش بر اساس محبوب هست، اگر راهی به سمت محبوب نداشته باشه، نابود میشه.
حضرت یعقوب ع به دنبال اثری از یوسف ع
ماجرای یعقوب و یوسف علیهما السلام رو ببینید، وقتی راهی به سوی یوسف ع نیست، یعقوب علیه السلام نابود میشه. وجود یعقوب علیه السلام براساس چه چیزی اصلاح میشه؟ بر اساس یک اثر واقعی از یوسف ع، یعقوبی که نابیناست، بصیرت او، بینایی او، بر اساس چه چیزی شکل میگیره؟ اونجا درس است برای ما، بر اساس یک اثری از جنس و وابسته به یوسف ع. یک عاشق به کمتر از این قانع نیست، به کمتر از این بسنده نمیکنه. اگر عاشق باشه اینطوری نیست که بنشینه و بگه خب باشه حالا محبوب که نیست، شیئی از او هم که نیست، اثری از او هم که پیش ما نیست، حالا اینجا مینشینیم به این دیوار نگاه میکنیم یاد محبوب می کنیم، نه، نمیتونه. حالا زندگیمون رو می کنیم و به همین اشیاء زندگیمون می پردازیم و یاد محبوب میکنیم، نه، نمی تونه، لم یکن له کفوا احد ، بابا این اشیایی که من میبینم که تو نیستی. چنین فردی با چنین تب و تابی در وجودش وقتی به وجود مبارک اهل بیت علیهم السلام میرسه، اون موقع میگه، آخیش آخیش، رسیدم. خدایا بزرگترین آیه تو، بزرگترین اثر تو، اینجاست، من کنارش هستم. عاشقان الله، محبان الله، کسانی که محبت الله در وجودشان است، به غیر الله پا نمیدن، بسنده نمیکنند، توقف نمی کنند.
واصل شدن به آیات کبری خداوند یعنی اهل بیت (ع) موجب بصیرت می شود
وقتی اثری از الله نیست، این فرد نالان هست، این فرد هیچی نداره، این فرد هلاک میشه، این فرد مثل ماجرای یعقوب علیه السلام نابینا میشه. ببینید اینجا درس هست برای ما، بینایی فرد چگونه هست؟ بصیرت چگونه هست؟ با رسیدن به اثر محبوب، با رسیدن به شیئی متعلق به محبوب، از جنس محبوب. بصیرت واقعی ما کی هست؟ با وصول به آیات خدا، با وصول به آیات کبرای خدا، اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. اونی که در راه خدا نیست که اصلاً نیست، اونی که در راه خدا هست، بصیرت نداره وقتی واصل نشده به آثار خدا، وقتی واصل نشده به آیات خدا، سمع نداره وقتی واصل نشده به کلام خدا.