عاشورا کلاسی در سطح کلام الله بود برای نظاره به ربّ

از آثار کلاس کلام الله ورود به فضای رؤیت ربّ است و تنها درخواست حضرت موسی (ع) نیز همین بود

بله از آثار کلام اللهی، آثار کلاس کلام الله، آثار کلاس تکلیم خداوندی ورود در فضای رؤیت رب هست. وقتی موسی ع در میقات با کلاس تکلیم خداوندی آشنا میشه و این معرفت رو بدست میاره یک دغدغه مهم مطرح می کنه، أَنظُرْ إِلَيْك . نظاره به سمت رب. این باید مهم باشه.مهم هست. نظاره رب مهم هست. موسی ع در این جایگاه پس از دورانی از رسالت و تربیتهای بسیار یه دغدغه بیشتر اینجا نداره، أَنظُرْ إِلَيْك . نظاره کنم بسوی تو. دوتا نیست.سه تا نیست. منو نصرت کن نیست. منو فرستادی رفتم رسول شدم با فرعونی ها جنگیدم سلاحم کم بود، سلاح منو افزایش بده نیست. نصرتم کن نیست. أَنظُرْ إِلَيْك . نظاره کنم بسوی تو. یک درخواست موسی ع داره، أَنظُرْ إِلَيْك . نظاره کنم بسوی تو. وقتی به کلاس تکلیم خداوندی میرسه گمان می کنه که الان موقعیتش هست. الان میشه. دیگه الان میشه به رب نظاره کرد. لذا می فرماد که شرایطی فراهم کن که أَنظُرْ إِلَيْك . بسوی تو نظاره کنم. خوب این مهم هست. شما به دنبال چی هستی؟ موسی ع سالها می دوه که به این میقات برسه و دراین میقات یه درخواست داشتته باشه. أَنظُرْ إِلَيْك . نظاره کنم بسوی تو. خدایا من میخوام برگردم بسمت قومم حواست به من باشه، نیروی بیشتری به من بده، آیات بیشتری به من بده، سلطانی که به من دادی رو تقویت کن، منو نصرت کن، بگذار اونجا ما یه زندگی خوبی برپا کنیم، اصلا بگذار من برم یه بهشت درست کنم، از این خبرها نیست. نوع رفتار رو ببین یک درخواست موسی ع داره. أَنظُرْ إِلَيْك . تو آیات نگاه کنید، آیات بعدی ها. أَنظُرْ إِلَيْك . یک در خواست داره دوتا نداره. خدایا خودت، خودت رو به من نشون بده. أَنظُرْ إِلَيْك . من می خوام به تو نظاره کنم. خداوند بقیه داستانها رو به موسی ع می فرماد. در آیات بعد نگاه کنید. قَالَ يَمُوسىَ إِنِّى اصْطَفَيْتُكَ عَلىَ النَّاسِ بِرِسَالَاتىِ وَ بِكلَامِى فَخُذْ مَا ءَاتَيْتُك ، بگیر اون چیزهایی که به تو دادم بردار. بردار شاکر باش. در اینجا، همینجا حال موسی ع این هست، أَنظُرْ إِلَيْك . چون اوینجا اون درخواست ادامه داره دیگه. أَنظُرْ إِلَيْك . وَ كَتَبْنَا لَهُ فىِ الْأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شىْءٍ مَّوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِّكلِّ شىْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُواْ بِأَحْسَنهِا سَأُوْرِيكمْ دَارَ الْفَاسِقِين . موسی ع یه درخواست داره. أَنظُرْ إِلَيْك .

نزول کلام الله به جهت اهمیت نظاره به سوی ربّ است و بدون کلام الله نظاره به خلقت ربّ پررنگ خواهد شد

بله این محصول رشد موسی ع هست. این دغدغه موسی ع هست. این مهم هست. نظاره بسوی رب. نه نظاره بسوی خلقت رب. ما گاهی آنقدر نظاره بسوی خلقت رب برای ما پررنگ شده که دیگه نظاره بسوی رب دغدغه مون نیست. برامون مهم نیست. کلام الله هست. کلام الله آمده تا نظاره بسوی رب پررنگ باشه. اگر کلام الله رو کنار بگذاری نظاره بسوی خلقت رب برای شما پررنگ میشه. هر چند آدم خوبی باشی. هر چند از این نظاره خوب ببینی. هر چند خوب بهره ببری. هر چند به دنبال استفاده خوب از خلقت رب باشی. انسان شریفی باشی. ولی نظاره رب برای شما کم رنگ شده. کلام الله شما رو بسوی نظاره رب می بره. کسی که به مقام والای کلام الهی برسه، یعنی در واقع به اون اصل داستان کلام الهی واقف بشه به مقام نظاره رب میرسه. مسیر نظاره رب کلام الله هست.

مسیر عاشورا مسیر تکلیم خداوندی و مسیری در دل کلام الله به سوی نظاره ربّ است

نظاره به سمت رب. حرکت به سمت نظاره رب یک سرفصل است. یک مقصد مهمه نباید گم بشه. نباید در گیر و دار کارها، گیر و دار امورات مثبت این موضوع گم بشه. هر موضوعی که از این جهت خارج بشه موضوع صحیحی نیست. شما می فرمایی که در کارزار عاشورا در میدان کربلا در ظاهر امام حسین ع شکست خورده یاران همه کشته شدن. همه چیز غارت شده. مسیر بسوی نظاره رب هست. مسیر بسوی رؤیت رب هست. مسیر، مسیر تکلیم خداوندی است. مسیر در دل کلام الله هست.

مسیر دنیا طلبی در برابر مسیر به سوی نظاره ربّ می باشد

اینکه امام ع اونجا سپاهی فراهم کنن، به اشکال مختلف به طرق مختلف. با پول با زور با تطمیع و شکست نخورند و حکومت کوفه رو بدست بگیرند، اگر مسیر بسوی نظاره رب نباشه این موضوع مهم نباشه اون موضوع در دنیا هست. اونها یه موضوعی رو طلب کردن که هست، كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ. وَ تَذَرُونَ الاَخِرَة . اینطور نیست. این مسیر رو حرکت نمی کنند.

زائران امام حسین (ع) مورد خطاب خداوند قرار می گیرند

بله مسیر کاروان امام حسین ع بزرگ هست. آنقدر که حاشیه مسیر بسیار قیمتی است. متن مسیر جای خود داره. در روایت هست قریب به این مضمون که خداوند به زائران امام حسین ع نظر می کنه. نگاه می کنه و اونها رو به نفس خودش یعنی از درون خودش مخاطب قرار می ده. باهاشون حرف می زنه. این برای کی هست؟ برای زائران امام حسین ع نه آنهایی که متن داستان بودن. اونها که ارتفاعات هستند کلام اونجا متفاوت هست. نوع برخورد خداوند، نوع مواجه شدن خداوند با اونها متفاوت هست. می فرماد خداوند به زائران امام حسین ع نظر می کنه. نظرش رو بر زائران امام حسین ع قرار میده و اونها رو مخاطب قرار می ده. مخاطب قرار میده به خودش. به نفس خودش زائران امام حسین ع رو مخاطب قرار میده. مخاطب قرار میده چه می کنه؟ حرف می زنه. مکالمه می کنه با اونها. زائران امام حسین ع در این جایگاه قرار می گیرن و اگر اهل باشن میان در میدان اینکه مورد خطاب خداوند قرار بگیرن.