باید تن به مشیت خداوند داد حتی اگر مثل آدم (ع) دارای علم باشی و مصیبت های جاری بر اهل بیت (ع) را ببینی

حضرت آدم (ع) می بایست تن به مشیت الله الملک الحق می داد و نسبت به عدم جاری شدن مصیبت ها بر اهل بیت (ع) عجله نمی کرد

در بحث عجله‌ی آدم علیه السلام نسبت به برپایی مُلک اهل بیت علیهم السلام، باید مشیت خدا رو در نظر گرفت. آدم جنت داشت، در جنت بود، علم داشت، باید با الله الملک الحق همراه می شد، به شکل تعالی. یعنی باید بالاسر کل داستان، الله الملک الحق بود. آدم علیه السلام اینجا، علیرغم داشتن اون علم الاسماء و معرفت نسبت به اهل بیت علیهم السلام و در جایگاه خلیفه خدا، نسبت به اهل بیت علیهم السلام، با اون اشتیاقی که نسبت به اهل بیت علیهم السلام داشت، عجله کرد، عجله کرد که اون يَسْفِكُ الدِّماء ها، اتفاق نیفته. در حالی که خدای متعال مشیتش این بود که اون اتفاق بیافته.

امام حسین (ع) هماهنگ با مشیت خداوند

اگر قرارِ بر رفتاری بود از جانب خود و عدم توجه به مشیت خدا که مثلاً ماجرای امام حسین علیه السلام اتفاق نیافته، اولی خود امام حسین علیه السلام بود که می تونست چنین رفتاری انجام بده. اولی خود رسول الله ص بود که می تونست رفتارهای انجام بده که اون اتفاق‌ها نیفته. ولی امام حسین علیه السلام چگونه رفتار میکنه؟ که وقتی ازشون سوال میشه که خب چرا این مسیر رو حرکت می کنی؟ استدلالات صحیحی به ظاهر آورده میشه که اگر این راه رو میری حداقل اهل بیت خودت را نبر، خانواده خودت رو نبر، امام حسین علیه السلام استدلال شون چی هست؟ من در شرایطی در رویا رسول الله ص رو دیدم که ایشان به من گفت که مشیت خدا این است که تو را کشته ببیند و اهل بیت تو را اسیر. کاملا هماهنگ با مشیت خداست. امام حسین علیه السلام می تونه ابزارهایی که در اختیارش است رو به کار بگیره ولی این به کار گرفتن باید تحت مشیت خدا باشه.