مفهوم مَعَ برای اتصال فعل به منشأ که ظرف تحقق آن فعل است ایجاد می شود

مفهوم معیت برای این هست که افعال ما، افعال متصل، بشوند، نه افعال رها. افعال ما متصل به خودمون نباشه بلکه متصل باشه به اون موقعیت صحیحی که باید متصل باشه. معیت به خاطر وصل هست. معیت وصل افعال ماست. اهل نمازی، نمازت به کجا وصل هست؟ اهل جهاد هستی، جهاد شما به کجا وصل هست؟ اهل ایمان هستی، این ایمان شما به کجا وصل هست؟ فعل شما، فعل ایمان شما به کدام موقعیت ایمانی، وصل هست؟ می فرماید رسول الله والذین آمنوا مع، الذین آمنوا مع، نه به این معنا که کسانی که به لحاظ جسمی در کنار رسول الله صلوات الله علیها بودند، اگر اینطور باشه که فقط همون چند نفره صدر اسلام هست، الذین آمنوا مع، کسانی که ایمانشون در ظرف ایمانی ساخته شده توسط رسول الله صلوات الله علیه اونجا محقق میشه، ایمانشون به فعل ایمان رسول الله ص وصل هست، از اون جنس ایمان هست.