در عمق عالم و در تعامل با اشیاء با دو معرفت حمد و تسبیح، باور به واحدیت و احدیت، محقق می شود

توحید یعنی همه باورها و اعتقادات، اعمال و رفتار ذیل باور به واحدیت و احدیت

وقتی از توحید صحبت میشه یعنی از یک معرفت کلی نسبت به خدای متعال صحبت میشه، از یک معرفت نسبت به خود خدا، یعنی چی؟ یعنی حرکت به سمت واحدیت و از آنجا حرکت به سمت احدیت خداوند متعال. دو پایه اصلی توحید، واحدیت و احدیت خدای متعال است. شما وقتی از توحید صحبت می‌کنید یعنی از این معرفت صحبت می‌کنید. هیچ چیزی نباید واحدیت خدای متعال رو خدشه دار کنه. باور به واحدیت، اعتقاد به واحدیت خدای متعال و عمل شما باید منطبق بر واحدیت، و این باور به واحدیت خداوند متعال باشد. تمام باورها، اعتقادات و اعمال و رفتارها، باید منطبق بر واحدیت خدای متعال باشه و در گام بزرگ بعدی باید منطبق بر احدیت خدای متعال باشه. هیچ اعتقادی، هیچ باوری، هیچ ‌گونه رفتار و عملی نباید این مطلب رو خدشه دار کنه. شاید این یک نگاه کلی به توحید است، وقتی گفته میشه توحید، یعنی این. همه موضوعات را هم شامل میشه، از نگاه شما به پدیده‌ها و عالم تا نگاه شما به خود خدای متعال، به اسماء و صفات او، به ازلیت و ابدیت او، به خدا، به نوع دخالت و تاثیر خدای متعال در عالم، این همه موارد را شامل میشه. پس این یک نگاه کلی به توحید است و باور توحید است. پس در توحید ما خدای متعال رو نشانه بریم و از خود خدا صحبت می‌کنیم، یعنی چی؟ یعنی واحدیت خدای متعال.

تحقق باور به واحدیت الله، با دو معرفت حمد و تسبیح، در عین تعامل با اشیاء

یک ماجرای دیگری هم هست و آن چیست؟ سایر مخلوقات، هر چیزی که غیر الله است، در بستر غیر الله باید با چه معارفی حرکت کرد، با چه معارفی توجه کرد به غیر خدای متعال؟ در دو معرفت حمد و تسبیح. حمد و تسبیح جایگاه اشیاء عالم نسبت به خدای متعال را مشخص می‌کنند و نوع تعامل ما با هر شیئی غیر الله رو. با حمد و تسبیح میشه به سمت واحدیت رفت، یعنی اگه شما در تعامل با اشیای عالم می‌خواهید باور واحدیت خدای متعال وجود داشته باشه، باید اهل حمد و تسبیح باشید، چگونه می‌شود در عالم زندگی کرد و واحدیت خدای متعال در زندگی ما جریان داشته باشه، ما از واحدیت خدای متعال غفلت نکنیم وقتی که اهل تسبیح و حمد باشیم.