صفات قرآن، معیار سنجش هر کلامی هستند که ادعای قرآنی بودن دارد

اگر کسی کلام قرآن رو مطرح کنه به این معنا که مثلا بخواد موضوعی از قرآن مطرح کنه، در واقع وقتی از قرآن مطرح می کنه یعنی می خواد قرآن رو مطرح کنه، پس باید جنس حرفش جنس قرآن باشه. وقتی جنس حرفش جنس قرآن هست یعنی باید ویژگیهای قرآن رو داشته باشه. اون کلام باید دارای همون ویژگهایی باشن که قرآن هست. اون موضوعات منفی که قرآن نداره رو نباید داشته باشه. اون موضوعات مثبتی که قرآن داره رو باید داشته باشه. یکی از معیارهایی که انسان بفهمه یک موضوعی، یک کلامی، کلام قرآن هست یا نه، شناخت اون کلام به صفات هست. به صفاتی که قرآن داره. اگر بشه این صفات قرآن رو معیارگونه کرد، معیارگونه برای سنجش، اون موقع میشه کلامها رو بوسیله دارای بودن این صفات سنجید و اگر این مجموع صفات داشت اون کلام، کلام قرآن است. اگر این مجموع صفات رو نداشت این کلام، کلام قرآن نیست.