بر پایی حکومت فرهنگ تمامی اهل بیت (ع) است و شیعه برای این منظور جان و مال خود را فدا می کند

عدم تفاوت فرهنگ در همه اهل بیت (ع)

در تفاوت فرهنگ بین امامان ع در تفاوت فرهنگ بین امام حسین و امام زمان ص فرهنگ حرکتشون، خب بحثها و موارد و اینها زیاده. گاهی مطرح میشه که فرهنگ امام حسین ع فرهنگ شهادت طلبی است، فرهنگ امام زمان ص فرهنگ برپایی حکومت است و این دوتا با هم فرق دارند. امام حسین ع به دنبال حکومت نبوده یا فرهنگ شهادت طلبی رو دنبال کرده. اینطور نیست. فرهنگ رفتاری اهل بیت ع جامع فرهنگ هاست. در تک تک اهل بیت ع. در فرهنگ حرکت امام زمان ص فرهنگ جهاد به اموال هست. جهاد به انفس هست. رشادت هست. تدبیر هست. تفکر هست. عقلانیت هست. ولایت پذیری هست. همه اینها به سمت حکومت هست، به سمت برپایی حکومت.

فرهنگ امام حسین (ع) برای برپایی حکومت

فرهنگ امام حسین ع هم همینه. جریان امام حسین ع هم همینه. امام حسین ع هم برای حکومت رفت. برای برپایی حکومت رفته. توش درس هست. توش درس برای شیعیان هست که اگر امام ع می خواد حاکم بشه برخی از شرایط باید فراهم باشه. امام حسین ع برای حکومت آمد به دعوت شما برای حکومت آمد ولی برخی از شرایط رفتاری، معرفتی در شیعیان آماده نبود. برخی از شرایط اجتماعی آماده نبود. برخی از شرایطی که دشمن باید در اون شرایط قرار می‌گرفت آماده نبود. امام آمد همین بخشی از شمایی که دعوت کرده بودید او را محاصره کردید و او را به شهادت رساندید. امام ع برای شهادت نیامده. امام ع اینطور نبود که در مدینه نشسته باشه بعد یکدفعه صبحی برخیزه و به یاران و اصحاب و اهل بیت بگه که برخیزید من به ذهنم رسیده که ما برای چی زنده هستیم ما بریم در یک نقطه‌ای کشته بشیم. بهتره که کشته بشیم. امام ع اینگونه فکر نکرد.

برپایی حکومت فرهنگ مشترک اهل بیت (ع) است

ایشون رو دعوت کردند برای حکومت. اهل بیت بریم برای حکومت. یک نفر اومد جلوی ایشون ایستاد و گفت آقا شما این راهی که میری می دونی این راه خطرناکه ممکنه کشته بشی. کشته بشیم، ما این راه رو باید بریم ولو کشته بشیم. آقا اهل بیتت رو نبر. اهل بیت را در این راه می بری اگر جنگی بشه اهل بیتت کشته میشن اسیر میشن. بشن، این راه خداست. این راه خداست باید بریم ولو خودمون کشته بشیم ولو اهل بیتمون اسیر بشن. این فرهنگ در حرکت امام زمان ص هم هست. در حرکت سایر اهل بیت ع هم هست. امام صادق ع فردی اومد پیشش گفت آقا شما بیا ما شما رو کمک می کنیم حکومت برپا کن. امام صادق ص نفرمودند که نه ما اصلا دنبال حکومت نیستیم. ما دنبال تعلیم علم و دانش و اینها هستیم ما می خوایم فقه رو یاد بدیم. امام صاد ق ع گفت باشه ولی به اون طرف یاد داد یه نمونه از یارانش رو یه امتحانی براش گذاشت امتحان معروف که در تنور رفت و در آتش رفت و به اینها گفت شما چند نفر اینجوری هستید؟ به خدا قسم اگر، گاهی مطرح هست 40 نفر، گاهی مطرح هست در برخی از اقوال مربوط به اهل بیت ع 17 نفر یه تعداد نفر اینجوری که اگر من اینگونه یار داشته باشم حتما قیام می کنم. این راه هست. حتما قیام میکنم. شاید امام ع 40 نفر یار داشت قیام می کرد و کشته می‌شد و شهید می شد در اون راه مثل امام حسین ع. پس اینها یک فرهنگ هست. همه رفتارهای اهل بیت ع یک فرهنگ هست. یک روش هست. در شرایط اجتماع ممکنه بخشیش فرصت ورود پیدا بکنه بخشیش فرصت ورود پیدا نکنه به این خاطر ما گمان کنیم متفاوتند. اون زمانی که امام زمان ص بنا باشه قیام بکنه، ما الان می خوایم از این زاویه نگاه بکنیم، اون زمانی که امام زمان ص بخواد قیام بکنه، قیام خواهد کرد به اذن الله ولو اینکه یه کسی کنار امام زمان ص به ایشون بفرماید شما قیام می کنی ممکنه کشته بشی. باشه شهید بشیم، ما باید قیام کنیم. حالا الان برنامه البته در ماجرای امام زمان ص، اصلا یه بخشی از دلایل غیبت به این خاطره که زمانی قیام صورت بگیره که حتما به نتیجه برسه. گاهی برخی‌ها فقط به بحث شهادت طلبی یا این زمینه بحثها می پردازند این یه بخشی از فرهنگ راه خداست. گاهی برخیها بین فرهنگ شهادت طلبی که برگرفته از فرهنگ عاشورا برداشت می کنند و جریان و فرهنگی که در مسیر راه امام زمان ص هست تفاوت قائلند این هم به نظر کامل نیست چون برداشت از فرهنگ عاشورا دقیق نبوده اگر شما یار امام ع هستی در کربلا و از قبل با ایشون حرکت کردی آمدی از ایشون دفاع کنی که ایشون حاکم بشه. همه اینها در دلش وجود داره آمدی دفاع کنی حاکم بشه. حالا که داره کشته میشه دفاع میکنی که کشته نشه. اگر فرصت پیش می‌اومد امام سجاد ع حکومت تشکیل می داد. اگر فرصت پیش می‌اومد امام باقر ع حکومت تشکیل می داد. اگر فرصت پیش می‌اومد امام صادق ع امام موسی کاظم ع حکومت تشکیل می داد. اگر فرصت پیش می‌اومد امام جواد ع، اگر فرصت پیش بیاد امام هادی ع، امام حسن عسگری ع حکومت تشکیل می دادند. اگر فرصت پیش می‌اومد حکومت تشکیل می دادند.

وظیفه شیعه در به قدرت و به حکومت رساندن اهل بیت (ع) است

از مختصر فرصتها امام ع استفاد میکنه و وظیفه شیعیان اینه امام را به قدرت برسانند با جهاد فی سبیل الله. با جهاد به اموال و انفس. با بودن در اوج اخلاق. در اوج رعایت موضوعات اخلاقی بدون طمع. وظیفه شیعه اینه امام رو به قدرت برسونه. ما امروز چی کار می کنیم شما چرا صحبت میکنید که ما به سوی برپایی ظهور حرکت میکنیم؟ یعنی چی؟ این معنای دقیقش اینه، شما به دنبال این هستید که امام ع رو امام دوران خودتون رو به قدرت برسونید. حاکم کنید. امام ع حاکم بشه. جان مهم نیست. مال مهم نیست. جایگاه خودت مهم نیست. لذا همه اینها رو صرف می کنی که امام ع حاکم بشه. امام خلیفه خدا در زمین، مجری احکام خدا، علم خدا، علامت معارف خدا، قرآن ناطق، حاکم بشه، قدرت پیدا کنه. بر همه دینها، بر همه رفتارها، بر همه مسلکها غلبه کنه. ظهور پیدا کنه. شیعه وظیفه‌اش اینه. این رو دنبال میکنه. در این راه هر اتفاقی پیش اومد، جانش رو از دست داد، مالش رو از دست داد، نگران نیست. ولی برای این راه تدبیر میکنه، تفکر می کنه، تعقل میکنه، حرف گوش میکنه، مطابق نسخه هایی که ولی مشخص می کنه حرکت می کنه. مطابق نسخه هایی که اهل بیت ع مشخص کردند، حرکت میکنه که بخشی از این مسیر رو، او نقش داشته باشه.

شیعه جان و مال خود را برای برپایی حکومت امام (ع) فدا می کند

لذا یک شیعه اینگونه دعا میکنه خدایا توفیق بده در راه خدا، در راه حاکم کردن امام ع تو بر زمین، در راه ظهور دادن دین تو بر همه دینها و مسلکها قدم بردارم. از مال و جانم بگذرم و هر زمان که تو صلاح دونستی من از دنیا برم تا اون لحظه در این راه باشم و به شهادت از راه برم. جانم در این راه اعطا بشه، داده بشه. شیعه اینجوری فکر میکنه. شما راه خدا رو باید حرکت کنی. اگر در یک نقطه ای برسه به شهادت، خب رسیده. مگر کسی به ما تضمین داده که شما برای برپایی حکومت امام زمان ص حرکت کنی شهید نمی شی. ممکنه بسیاری از شماها شهید بشید. همون اوایل راه هم شهید بشید، بشید. باید مالتون رو بدید، بدید. برای برپایی حکومت امام ع یارانی می خواد که در این راه جهاد کنند به اموال و به انفس. با معرفت باشند و به اموال و به انفس در این راه جهاد کنند که امام ع حاکم بشه. ببینید نه خودشون حاکم بشند. نه خودشون در دایره‌ای از حکومت امام ع باشند. همه چیز فدا میشه برای امام ع. یاران امام ع این رو نشون دادند. گفتند ما همه چیز رو فدا میکنیم برای امام. برای امامی که قراره حاکم بشه. برای اینکه امام ع حاکم بشه حالا محاصره اش کردند، ما همه چیزمون را فدا میکنیم. این یاران عاشورا اگر امام ع توفیق پیدا می کرد و حکومت تشکیل می داد در حکومت همه چیزشون رو فدا می کردند برای امام ع. لذا کارگزاران امام ع در حکومت امام ع کسانی هستند که مال بر کفند و جان برکفند.