ایمان به خداوند، خروج از ظلمات، اتصال به النّور، معرفت نسبت به کرسیّ و معرفت به عرش الهی، سلوکی است که در آیةالکرسی مطرح می شود

ایمانی اثر بخش، که منجر به خروج از ظلمات به سمت نور می شود

نقطه آغاز حرکت در سه آیه مربوط به آیةالکرسی، کفر به طاغوت و ایمان به خداست، سطحی از ایمان به خدا که نتیجه اون ایمان به خدا، خروج از ظلمات به سمت نور است، مشمول شدن فرایندی از خدای متعال که خدا قرار داده برای خروج از ظلمات به سمت نور. در آیات متعددی، در چند آیه دیگه، در سوره‌های دیگه این بحث مطرح است، مثل آیات ابتدایی سوره ابراهیم علیه السلام، آیات اواخر سوره طلاق یا چند سوره دیگه که این بحث مطرح است. یعنی شکلی از ایمان به الله که شما به واسطه اون ایمان، از کتاب خدا اثر می‌گیرید، از کتاب خدا که توسط رسول خدا نازل شده، از کتاب خدا که رسول الله صلوات الله علیه تلاوت می‌کنه، از آیات مبینات که به واسطه رسول الله صلوات الله علیه تلاوت میشه، شما اثر بگیرید و از ظلمات به سمت نور خارج بشوید. اولین نقطه این ایمان این است، هیچ چیزی در دنیا برای شما آرامش بخش‌تر، مهم‌تر از کتاب خدا که به واسطه رسول خدا نازل شده، نیست.

ایمان یعنی امنیت داشتن، تحت نظر خداوند

یکی از معانی در ایمان، امن هست، شما ایمان می‌آورید، امنیت می‌جویید. وقتی ایمان می‌آورید یعنی فقط خدا و آنچه که مورد نظر خدای متعال هست، برای من امنیت داره، برای من امن ایجاد می‌کنه، برای من موقعیت امنی در این عالم ایجاد می‌کنه، در این عالم وسیع، در این عالم بزرگ، در این عالمی که به چشم من وسیع می‌آید، به عقل من وسیع می‌آید، ولی همه این آنچه که من می‌دانم و نمی‌دانم، باز ذره‌ای است در مقابل کرسی خدا. من در این عالم گم هستم، آن چیزی که برای ما امنیت می‌آورد، خداست، خداست و کتاب خدا که به واسطه رسول خدا نازل شده و آیات مبینات که به واسطه رسول خدا تلاوت میشه.

در آیةالکرسی، آغاز سلوک با ایمان به خداوند مطرح شده است، که موجب خروج از ظلمات و اتصال به شجره النور می شود

نقطه آغاز در آیةالکرسی اینجاست، در سه آیات مربوط به آیةالکرسی اینجاست، این سطح از ایمان، با این ایمان، شما از ظلمات به سمت نور خروج داده می‌شوید تا به سمت النور بروید، النوری که در ارتفاعات آسمانها و زمین است و از آنجا به همه موقعیت‌های مهم درون آسمانها و زمین، شاخه زده، شجره‌ای درست کرده به موقعیت‌های مختلفی از آسمانها و زمین. شما در این مسیر خروج از ظلمات به سمت النور، به این موقعیت‌ها می‌رسید، به شاخه‌ای از شاخه‌های شجره النور می‌رسید و سلوک می‌کنید تا موقعیت النور.

سلوک کرسیّ، در آسمان ها و زمین و بسیار فراتر از آسمان ها و زمین مطرح است و به سمت عرش الهی پیش می رود

آیا سلوک اینجا تمام میشه؟ نه، از اینجا باید عبور کنید، باید عبور داده بشوید به سمت کرسی، به سمت کرسی الله، به سمت کرسی خدا. کرسی خدا که همه آسمانها و زمین و همه امثال آسمانها و زمین و همه هزاران هزار امثال آسمانها و زمین رو دربر گرفته، ایجاد کرده، اداره می‌کنه و به سرانجام می‌رسونه و بعد از اون دوباره سلوک ادامه داره تا به سمت عرش الله. کرسی، موقعیتی که اون وجه توجه خدا و نظر خدا به سمت اشیای مختلف است، به سمت اشیایی در حد آسمانها و زمین، اونجایی که آسمانها و زمین و امثالهما، بوجود می‌آیند و وجود دارند و اداره می‌شوند و به سرانجام می‌رسند. کرسی خدا آنجایی است که فراتر از آسمانها و زمین و امثال اینهاست، ولی جایی است که اینها مطرح هستند.

شگفتی در العلیّ و العظیم بودن خداوند، با معرفت نسبت به کرسیّ

بله در گام بعدِ این، فضایی وجود داره با عنوان عرش الله. هیچ شیئی در عرش الله کنار شیء دیگری قرار نمی‌گیره، الا به اذن خدا، برای برخی افراد اینطور هست. وقتی شما به موقعیت کرسی می‌رسید، چقدر موقعیت بزرگ است! موقعیتی که همه آسمانها و زمین، یک ذره کوچک در این موقعیت کرسی هستند. شما به عظمت خالق بودن خدای متعال پی می‌برید، به عظمت بزرگ بودن خدای متعال پی می‌برید. وقتی به کرسی رسیدید تازه اونجا متوجه می‌شوید که هُوَ الْعَلیُّ الْعَظِيم خدایا تو کی هستی؟! بله در موقعیت کرسی یعنی جایی که، موقعیتی که توجه خدا بوده، توجه اله عالم بوده به آفرینش، به آفرینش آسمانها و زمین و امثال آسمانها و زمین و امثال بسیار زیادی، به تعداد بسیار زیادی مثل آسمانها و زمین. وقتی به این موقعیت، شما توجه می‌کنید، اون موقع باید دوباره این نتیجه رو بگیری، خدایا تو الْعَلىُّ الْعَظِيم هستی، از این هم فراتر هستی.

معرفت به کرسیّ خداوند، آغاز سلوکی است بسیار طولانی برای شناخت خدای علیّ و عظیم

ما خدا را چطور می‌بینیم؟ آیا خدا را در موقعیت کرسی خدا می‌شناسیم؟ آیا عظمت خدای متعال، عُلوّ خدای متعال را در حد، در موقعیت و با توجه به معرفت کرسی خدا می‌شناسیم؟ گاهی خدای متعال رو ما به اندازه حل کردن یا نکردن یک امر کوچکی، یک شیء کوچکی در زندگی شخصی خودمون، کوچک می‌کنیم و در اون حد هم نمی‌شناسیم؟ با این سلوک معرفتی در کرسی خدا، که خودش یک داستان بزرگ است، خودش یک عظمت بزرگ هست، خودش یک سلوک هست، سلوکی بسیار فراتر و بزرگتر از سلوکی که شما قبل از آن در طی همه آسمانها، داشتید. بله بعد از اینکه شما سلوک آسمانها کردید، می‌رسید به سلوک در موقعیت کرسی. با سلوک در آسمانها و زمین شما به این موقعیت می‌رسید، تازه سلوکی آغاز میشه سلوک در موقعیت کرسی، سلوک در موقعیت کرسی خدا. بعد از این موقعیت کرسی و سلوک طولانی در کرسی خدا، انسانها باید بروند در موقعیت عرش الله و آنچه که در موقعیت عرش الله حاکم هست، این جملات از آیةالکرسی است که، مَن ذَا الَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَينَ أَيْدِيهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ وَ لَا يُحِيطُونَ بِشىْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاء .