تسبیح و حمد و تقدیس به واسطه بسم الله ارتقاء می یابند و انبیاء (ع) سردمداران جریان یافتن بسم الله در عالم هستند

ارتقاء تسبیح و حمد و تقدیس با بسم الله الرحمن الرحیم

نکاتی در بحث بسم الله الرحمن الرحیم. در بحث بسم الله الرحمن الرحیم، موضوع با چند مقوله در ارتباط است، اول با بحث تسبیح، دوم با بحث حمد، سوم با بحث تقدیس. یک موقعی بحث تسبیح، حمد و تقدیس وجود دارند ولیکن در یک لایه پایین با مخاطرات خودش، با ملزومات خودش، با کیفیت و کمیت خودش، با جامعیتی مربوط به خودش که آن جامعیت کامل نیست، با دقتی مربوط به خودش که آن دقت کامل نیست، این مطلب وجود دارد ولیکن باید ارتقا پیدا کند. در اشیاء عالم شما می‌بینید که تسبیح است ولی باید ارتقا پیدا کند.

ملائکه نه عالم به علم الأسماء بودند و نه ظرفیت فراگیری کلّ آن اسماء را داشتند، به همین سبب خداوند حضرت آدم (ع) را آفرید

ببینید در ابتدای خلقت بشر، وقتی خدای متعال بحث خلیفة اللهی آدم علیه السلام را مطرح می‌کند، ملائکه می‌فرمایند که نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ ما داریم تسبیح می‌کنیم به حمد تو، تو را و تقدیس می‌کنیم برای تو، چرا دیگر می‌خواهی آدم را قرار بدهی؟ چرا می‌خواهی آن فرد را به عنوان خلیفه قرار بدهی؟ سه مقوله مهم است، تسبیح، حمد، تقدیس، ما داریم انجام می‌دهیم، چرا می‌خواهی او را انجام بدهی؟ خدای متعال می‌فرماید من یک چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید، علمی نزد من است که نزد شما نیست إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ من علمی دارم که شما آن علم را ندارید، بلافاصله بعدش خدای متعال از این شاخه علمش موضوعی مطرح می‌کند می‌فرماید وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها پس معلوم شد که علمی دارم که شما به آن علم ندارید آن علم چی است، موضوع، موضوع اسماء است، علم اسماء، این علم را خدای متعال به آدم علیه السلام تعلیم داد، علمی دارم که شما ندارید، خب اگر نداریم تعلیم بده به ما، نه ظرفیت تعلیمش را هم ندارید، یک کسی را باید می‌آفریدم که ظرفیت تعلیم این علم را داشته باشد، او را آفریدم و به او تعلیم می‌دهم، تعلیم می‌دهم به آدم اسماء را، کل اسماء را. بعد اسماء، را در معرض ملائکه قرار داد، گفته شد که اگر راست می‌گویید از اَسْماءِ هؤُلاء به ما خبر بدهید، یعنی آن هؤُلاء را در معرض ملائکه قرار داد عَرَضَهُمْ عَلَي الْمَلائِكَةِ و گفته شد که اگر شما صادق هستید اسماء این هؤُلاء را انباء کنید، خبر بدهید از اسماء این هؤُلاء؟ ملائکه گفتند که سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا ما علمی نداریم، ما هؤُلاء را می‌فهمیم، هؤُلاء را درک می‌کنیم، علمی نسبت به اسماء نداریم، علمی نسبت به اسماء هؤُلاء نداریم و آدم اسماء هؤلاء را به ملائکه انباء کرد و خدای متعال اینجا جنس این علم را معرفی کرد، قالَ، خدا فرمود أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ مگر به شما نگفتم که انِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ من عالم به غیب آسمان‌ها و زمین هستم.

تسبیح و حمد و تقدیس به واسطه اسماءالله و توسط حضرت آدم (ع) ارتقاء یافت آنچنان که ملائکه به سجده افتادند

خب آدمی که الان به عرصه آمده چه کسی است؟ فردی که عالم است به اسماء كُلَّها، به کل اسماء، به عرصه آمد چه کسانی به انقیاد او درآمدند؟ کل ملائکه، کل ملائکه‌ای که وقتی فعلشان، عملشان، در این چند آیه معرفی می‌شود، تنها به این عبارت است نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ . ببینید در این چند آیه که نگاه می‌کنید فعل دیگری، رفتار دیگری از ملائکه معرفی نشده، پس موضوع، موضوع این رفتار است، موضوع، این نوع از رفتار است. مثلاً مطرح نشد که ما کارگزار تو هستیم باد را جابجا می‌کنیم، ما کارگزار تو هستیم باران را نازل می‌کنیم، برخی از ماها کارگزار تو هستیم و نفس برخی از انسان‌ها یا موجودات را متوفی می‌کنیم، ما این گونه کارگزاران هستیم، اصلاً موضوع این رفتارها نیست، عنوان اصلی چیست؟ تسبیح، حمد، تقدیس. الان در این چند آیه ملائکه فقط به این رفتار معرفی شده‌اند، خدای متعال این موضوع را به چالش کشیده، کسی را آورد با ظرفیتی که بتواند علم اسماء، علم کل اسماء را دریافت کند. در این موضوع و در ادامه این موضوع است که گفته می‌شود که إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ ملائکه سجده کنید به آدم، مطیع آدم بشوید. ملائکه چه رفتاری داشتند؟ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ ، ملائکه! در این رفتاری که انجام می‌دهید همراه آدم بشوید، مطیع آدم بشوید، باید تسبیح حمد و تقدیس شما ارتقا پیدا کند. خدای متعال انکار نمی‌کند که شما تسبیح می‌کنید، نمی‌فرماید نه شما تسبیح نمی‌کنید، نه شما حمد ندارید، نه شما تقدیس نمی‌کنید، بلکه تسبیح به حمد دارید و در ادامه به دنبال تقدیس هستید ولی این باید ارتقا پیدا کند. برای ارتقا تسبیح حمد و تقدیس خدای متعال پای چه موضوعی را به میان می‌کشد؟ پای اسماء، پای علم اسماء.

ارتباط تسبیح، حمد و تقدیس با اسماء الله از ابتدای نبوت حضرت آدم ع تا آغاز نبوت رسول الله ص

ببینید پس ابتدای کار انبیاء که اولین بشر، نبی خداست، حضرت آدم سلام الله علیه در موضوع تسبیح، حمد و تقدیس، ابتدای کار عالم شدن به اسماء خداست، عالم شدن به کل اسماء. انتهای کار انبیاء کجاست؟ ماجرای سید ما رسول الله صلوات الله علیه، تسبیح باسم ربک، به رسول الله صلوات الله علیه می‌فرماید سَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ تسبیح کن به اسم رب. آغاز نبوت رسول الله صلوات الله علیه با اقراء بِاسم رب است و در مسیر با تسبیح بِاسم رب.

انبیاء و رسولان (علیهم اسلام) سردمداران جاری کردن بسم الله الرحمن الرحیم در عالم هستند

در ابتدای خلقت ملائکه به تسبیح مشغول هستند، تسبیح آمیخته با حمد، تسبیح مقید به حمد نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ و به تقدیس برای خدای متعال مشغول هستند. اینجاست که خدای متعال برای ارتقاء این موضوعات، پای موضوع اسماء را به میان می‌آورد و سرآغاز بسم الله الرحمن الرحیم را در بشریت و در آسمان‌ها و زمین، اینجا بدانیم. اینجاست که موضوع بسم الله الرحمن الرحیم برای بشر باز می‌شود، برای خلق در آسمان‌ها و زمین باز می‌شود و انبیاء و رسولان علیهم السلام سردمداران این حرکت هستند، سردمداران جاری کردن بسم الله الرحمن الرحیم در آسمان‌ها و زمین هستند.