قرار گرفتن در معیت خوبان عالم بسیار مهمتر از قرار گرفتن در موقعیت مکانی خوبی چون جنّة است

درجات افراد داخل کاروان امام حسین (ع)

در کاروان امام علیه السلام، در درجات خوب و مثبت همراهی با کاروان امام حسین علیه السلام، افراد به سه دسته تقسیم می‌شوند: انسان‌های اهل اطاعت، یاران اهل معیت و یاران اهل رفق.

اهمیت معیت با خوبان عالم نسبت به موقعیت مکانی

در نظر این‌ها آن موقعیت مکانی که هستند اصل نیست و هدف نیست. آن فردی که آنجا است مهم است، آن امیری که باید از او اطاعت کرد مهم است. مهم نیست از این امیری که داری اطاعت می‌کنی، در بیابان و صحرای خشک کربلا اطاعت می‌کنی یا در یک کاخ، این امیر مهم است. من باید از این فرد اطاعت کنم، چه در صحرای بی‌آب و علف و خشک و سوزان کربلا باشد و در محاصره دشمن، یا در یک کاخی نشسته باشد و بر تخت پادشاهی نشسته باشد، این فرد امیر مهم است. آقا شما از دنیا تشریف می‌برید، در بعد از مرگ برای شما جنتی قرار می‌دهند یا در قیامت برای شما جنتی قرار می‌دهند، اولین سوال این افراد این است، ما در معیت چه کسی هستیم؟ درخواستشان این است، سوالشان این است، ما در معیت چه کسی هستیم؟ خدای متعال در دنیا و در قرآن پاسخش را داده، فرموده که فَأُولئِكَ مَعَ الَّذينَ أَنْعَمَ‏ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً[النساء4ک 69] این‌ها در معیت نبیین قرار می‌گیرند، در معیت صدیقین، شهدا و صالحین قرار می‌گیرند. جنات پر از دار و درخت و نهرهای زیاد و موضوعات اینجوری، بدون معیت برای این افراد جلب توجه نمی‌کند، حتی نمی‌توانند از آن جنتی که در آن هستند درست بهره ببرند، بهره از انهار، به معیت حاصل می‌شود، بهره از عیون در جنات، به معیت حاصل می‌شود. شما در جنت باشی عیون خدا باشد، انهار جاری در جنات باشد ولی تنها خودت باشی یا در معیت ابراهیم، ابراهیم نبی سلام الله علیه باشی، تفاوت یک به میلیون است، تفاوت سلوک، تفاوت رشد، تفاوت بهره، یک به میلیون است، عرضمان این عددش نیست، عرضمان این نسبت بسیار زیاد است، شما بگو یک میلیارد، آن معیت مهم است نه موقعیت مکان، موقعیت مکان به خاطر گرفتن و دسترسی به این معیت‌هاست. بله یک دسته از این افراد اینطور هستند، در معیت هستند و آن چیزی که برایشان مهم است این است، در جنت هستند ولی معیت برایشان مهم است، می‌خواهند در جنت باشند و در معیت، این برایشان مهم است. یک مدت که در معیت می‌مانند، در جنات و در معیت می‌مانند، بعد از یک مقداری از رشد که در معیت برایشان حاصل می‌شود دیگر جنات هم مهم نیست و نباید باشد، دیگر مکانی نباید باشد، فقط خود آن فرد مهم است و غیر از آن فرد هم دیگر چیز دیگری وجود ندارد و نیست. وجود این افراد، از آنجا به بعد، فی الله معنی پیدا می‌کند، در اتصال به الله معنا پیدا می‌کند، در اتصال به الْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ معنا پیدا می‌کند.