دو وجه مرفق: تعامل با خوبانِ رفاقت و به کارگیری نعمات در جهت رِفق

وجه اول مرفق

یک نکته در مورد بحث مرفقا. وقتی مطرح است مرفقا، این چی هست؟ مرفقا، ابزار رفق است در دو وجه. ابزار تعامل با یک سری افراد، تعامل با خوبان رفاقت. یعنی ابزار قرار گرفتن در موقعیت حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً که مهمترین ابزار برپایی ظهور امام علیه السلام است، برای عالی ترین کارگزاران، نه برای همه ها. در ظهور امام علیه السلام افراد متعددی حضور دارند، افراد متعددی نقش دارند، افراد متعددی بهره مند هستند، عالیترین کارگزاران در این سطح هستند، حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً . این حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً عالی ترین رفتار در کارگزاری امام علیه السلام است که معدودی از، یعنی گروه گروه، دوره دوره از خوبان، به این تراز وارد می‌شوند. افراد زیادی در بهره مندی عالی از نعمت های خدا هستند و بهترین بهره را می برند در حد اتمام نعمت، به شکل اتمام نعمت، بهره می برند. سطح بعدی حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً هست که ارتباط عالی کارگزاران با امام علیه السلام در دوران برپایی ظهور هست. عرض مون این هست که حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً جاش خیلی بالاست. یعنی شکلی از جایگاه هست که باید گفت، آنجاست که عقاب پر بریزد، بعد شما وقتی به خودت نگاه می کنی، باید بگی که از پشه ی لاغری چه خیزد؟! در بحث مرفق، اصحاب کهف با بحث مرفق، ابزاری پیدا کردند برای بودن در فضای تعاملی رفق، بودن در رفتار رفق. یک معنای مرفق، ابزار تعامل با خوبان هست.

وجه دوم مرفق

یک معنای دیگر مرفق، به کارگیری نعمات و مقولاتی که خداوند در عالم قرار داده در جهت رفق هست. در موضوع انبیا و رسل ع، انبیا و رسل ع، پشت سر امام ایستادند. در بحث ظهور امام علیه السلام و این بحث کلاس های رشد ضمن اینکه برای خود انبیا و رسل علیهم السلام بوده، در زمان ظهور پشت سر امام علیه السلام هستند. بحث رفق، همراهی و کارگزاری در صحنه ظهور، برای غیر انبیا و رسولان علیه السلام مطرح است، برای دیگران که یا پیروان انبیا و رسل ع بودند یا در امت اسلام هستند، باید رشد کنند و به این موقعیت برسند.