ضرورت توجه به اسباب و نظام خداوندی در حرکت توحیدی

رفتار صحیح در قبال اسباب و نظام خداوندی

یکی از مقامات اصلی توحید آنجاست که شما نظام خدا رو ببینی. اتفاقاً اگر شما نظام خدا رو نبینی، در سلوک الی الله متوقف هستی، شما سلوک نکردی. شما در دوردست ها نسبت به خدای متعال متوقف شدی، فقط حرف از خدا میزنی. شما اگر اسباب خدای متعال رو نبینی، نظام خدای متعال رو نبینی و رفتار صحیحی که همان خدا، به شما گفته در قبال این اسباب، انجام ندی، شما که موحد نیستی.

موحدبودن یعنی در نظام خداوند رفتار صحیح با خلق الله داشته باشیم

مگه میشه موحد باشی، امر خدا رو اجرا نکنی؟! این که شد ابلیس، وَ کانَ مِنَ الکافِرین ، ابلیس اینطور هست. مگه میشه شما موحد باشی، خدای متعال بگه من اراده کرده ام این فرد خلیفه باشد و شما مطیع این فرد باشید و شما باید این رفتار را نسبت به این فرد داشته باشید، شما میگی من امرت رو قبول نمیکنم. من خودت رو قبول دارم، این امرت رو قبول ندارم، این چه توحیدی است؟! این کجای توحید است؟! من الی تو میام، الی الله حرکت می کنم ولی نه اینجور که شما گفتید. مگه میشه؟ این توحید است؟ توحید در یک مقام، یعنی رفتار صحیح با خلق الله در نظام خدا، آن گونه که خدای متعال تعریف کرده.

توحیدی بودن رفتار با والدین

رفتار با والدین توحید هست، اگر صحیح انجام بشه، اگر آنگونه که خدای متعال خواسته، اگر انجام ندی اتفاقاً شرک هست، ولو به بهانه توجه به خدای متعال باشد.