دغدغه رفتاری در تراز رفتاری انبیاء و اولیاء

سنجش رفتار با تراز انبیاء و صدیقین و شهداء و صالحین

بله فاصله ما با انبیاء و رسولان ع زیاد هست. ما باید این فاصله ها رو بسنجیم. باید معیارهایی داشته باشیم برای سنجش این فاصله. سرافرازی ما زمانی است که در کنار و در معیت انبیاء ع باشیم. به اون تراز نزدیک بشیم. به شکلی رفتار کنیم که از مصادیق آیه 69 سوره نساء باشیم، ... فَأُوْلَئكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيهِم مِّنَ النَّبِيِّنَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُوْلَئكَ رَفِيقًا . کنار این آدمها باشیم. کنار متنعمین از جانب خداوند، متنعمین از انبیاء، از صدیقین، از شهدا، از صالحین. به گونه ‌‌‌‌‌ای از الله و رسول اطاعت کنیم که در این تراز قرار بگیریم. در این آیه می فرماید، وَ مَن يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُول . کسی که از الله و رسول اطاعت کنه. کسانی که از الله و رسول اطاعت کنند. شما میگی خب باشه منم دارم اطاعت میکنم. نه، اطاعتی که شما رو در این شکل از معیت قرار بده. بله ما باید این رو بسنجیم. فاصله مون از انبیاء و رسولان ع بسنجیم. فاصله مون رو با ابراهیم ع بسنجیم.

مقیم در صلاة شدن دغدغه اصلی حضرت ابراهیم (ع)

ابراهیمی که از انبیاء و رسولان بزرگ خداوندی، دغدغه اش رو ببینید، ما برخی از ویژگیهاشون رو بگیریم. اون ویژگیها، اون نوع رفتارها، اون نوع طرز فکرها، اون نوع از دغدغه ها رو بیاریم بگذاریم جلوی خودمون، بگیم خب من اگه می خوام به او برسم باید به این طرز فکر برسم. ابراهیمی که از بزرگترین دغدغه ها و دعاهای او قرار گرفتن در زمره اقامه کنندگان نمازهست. اقامه کنندگان صلاة. رَبِّ اجْعَلْني‏ مُقيمَ‏ الصَّلاةِ . . پروردگارا من رو مُقيمَ‏ الصَّلاةِ قرار بده. من رو، وَ مِنْ ذُرِّيَّتي .، و ذریه ام رو.‏ این جمله رو تابلو کنیم بگذاریم یه گوشه، این دغدغه من در زندگی. رَبِّ اجْعَلْني‏ مُقيمَ‏ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي دیگران برا ی خودشون غصه های دیگه می خورند. آقا یه کسی رفت در بورس سودش ده برابر شده. یه کسی رفته ماشین خریده اینجوری شده یکی دلار خریده اونجوری شده، یکی سکه خریده اونجوری شده. آقا اون اونجوری شد این اونجوری شد من عقب افتادم. ما به ابراهیم ع نگاه کنیم. آقا من از ابراهیم ع عقب افتادم. خیلی عقب افتادم. فاصله ام از ابراهیم زیاده. فاصله من از دغدغه ها و طرز فکر ابراهیم ع زیاده. . رَبِّ اجْعَلْني‏ مُقيمَ‏ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي .

اقامه صلاة دغدغه حضرت ابراهیم (ع) در هنگام رهایی زن و فرزند در بیابانی لم یزرع

فلانی غصه می خوره میگه آینده بچه من چی میشه؟ بچه من خونه می خواد، بچه من کار می خواد، بچه من رفاه می خواد. ابراهیم ع میگه خدایا بچه منو از مقیم الصلاة قرار بده. ابراهیم ع وقتی بچه ی خودش رو می بره در صحرای لم یزرع، غَيْرِ ذي زَرْعٍ‏ قرار می ده، نمی فرماد خدایا بچه من غذا می خواد، بچه من خونه می خواد، خدایا سپردمش به خودت من رفتم حواست به او باشه ها، یه دفعه از گشنگی تلف نشه. دغدغه رو ببینید، رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ‏ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ . در ادامه نمی فرماید خدایا او را محافظت کن. برای او آب بیار. برای او خونه بساز. او را در پناه خودت قرار بده. اصلا این بحثها نیست. رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلاةَ . برای اینکه اقامه صلاة کنند. برای اینکه اقامه صلاة کنند.

سنجش فاصله رفتاری ما با رسول الله (ص)

بله فاصله مون رو بسنجیم با انبیاء و رسولان ع. از داخل قرآن جمله ای آیه ای که حاکی از طرز فکر، حاکی از دغدغه، حاکی از منش انبیاء هست رو استخراج کنیم، بیرون بیاریم، اون رو الگو قرار بدیم. اون رو معیار قرار بدیم. اون جمله فاصله ما تا اون نبی است. این حداقل کار برای تعیین فاصله است، برای یه حرکته. والا ما در واقع باید با کل منش انبیاء ع فاصله گذاریمون رو مشخص کنیم. بیماری کرونا اومده میگه آدمها با هم فاصله گذاری اجتماعی کنند، ما در کل در زندگیمون با انبیاء و رسولان ع فاصله گذاری اجتماعی کردیم. یه فاصله گذاری طول و دراز، فاصله گذاری در سطح چند عالم. خداوند به سید ما رسول الله ص می فرماید که، قُلْ إِنَّ صلاتي‏ وَ نُسُكي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ‏ . اینه، اگر می خواید رسول الله ص را بشناسید خودش خودشون رو معرفی کردند. آیه 162 سوره انعام. آقای رسول الله ص شما خودت رو معرفی کن. چه کسی هستید؟ یه ویژگی، یه سری ویژگیها از خودت بگو، چجور آدمی هستی؟ می فرماید، کی هستم؟ إِنَّ صلاتي‏ وَ نُسُكي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ‏ . من این هستم. پس فاصله من با توی رسول خدا به اندازه این آیه هست. به اون اندازه ای که صلاة من لله نیست. به اون اندازه ای که نسک من لله نیست. به اون اندازه ای که محیا بودن من، حیات من لله نیست. به اون اندازه ای که ممات من لله نیست، به همومن اندازه من با تو، تویی که رسول خدا هستی فاصله دارم.

دغدغه فاصله نداشتن با انبیاء و رُسُل (ع)

ای رسول خدا، ای رسولان خداوند، من با شما فاصله گذاری اشتباهی کردم. من اشتباها با شما فاصله گذاری کردم. من فاصله ام با شما زیاده. من مدام دارم تلاش می کنم فاصله ام رو با بعضی از معیارها با بعضی از الگوها درجامعه کم کنم. به فلان آدم نگاه میکنم میگم اون در موضوعات اقتصادی به فلان جا رسیده من هم باید برسم من باید به اونجا برسم. من در فلان موضوع در جامعه باید به فلان جا برسم، چرا؟ چون اون آدمها به فلان جارسیده اند. مدام دنبال این هستم فاصله ام رو با برخی از آدمهای دیگه کم کنم در حالی که من باید فاصله ام رو با رسولان خداوند متعال کم کنم. شبها بر ما می گذره که ما در حال و هوا و در نزدیکی به فضاهای دنیایی و انسانهای دنیایی سپری می کنیم. باید فاصله ام کم بشه. شبی بر من بگذره که در نزدیکی ابراهیم ع صبح کنم. فاصله ها کم بشه و قرب زیاد بشه. بعضی ها در زندگی، نکنه ما اینطور باشیم، در زندگی مسیر بُعد رو طی می کنند. در لحظات زندگی در لحظات حیات مسیر بُعد رو طی میکنند. در لحظات مرگ مسیر بُعد رو طی میکنند. مسیری رو بریم که خداوند ما رو گرفتار بُعد نکنه. برو دور. وَ قيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمين‏. برو دور. برو در دور دستها. برو در فاصله بسیار زیاد. فاصله مون با انبیاء و رسولان و خوبان عالم با صالحان برامون مهم باشه.

دغدغه امیر المومنین (ع) در فاصله نداشتن از خدا و اولیاء خدا

در دعای کمیل ببینید امیر المؤمنین ع می فرماد که اصلا خدایا تو من رو بردی جهنم من چجوری دوری تو را تحمل کنم. من چجوری دوری خوبان را تحمل کنم. چجوری می خوای بین من و اونها فاصله بگذاری. من اون عذاب جهنم رو تحمل کنم، چگونه این فاصله رو تحمل کنم. این فاصله رو نمی شه تحمل کرد. خدایا من بر آتش جهنم تحمل کنم، گیرم که بر این آتش تحمل کنم، چگونه بر دوری تو تحمل کنم. چگونه تحمل کنم که بین من و دوستداران خودت و احبا خودت و اولیاء خودت فاصله بگذاری. بله انشاء الله خداوند توفیق بده که ما دغدغه کاهش فاصله داشته باشیم با انبیاء و رسولان ع با خوبان با صالحان و برای این معیار داشته باشیم. قرآن، تعالیم قرآن معیار برا ی ماست و خداوند توفیق بده که ما بتونیم این تعالیم رو از قرآن فرا بگیریم.