با تسبیح خداوند، جایگاه او را در قلب خود بالا برده و لذّت ببریم

با تسبیح، خدای متعال رو بالا ببریم، جایگاهش رو در قلب‌مون، در وجودمون، بالا ببریم، به این معنا که پایین نیاوریم، برای خدای متعال ارتفاع قائل بشویم، یک جوری به خدای متعال بپردازیم که برای او ارتفاع قائل بشویم، برای خدای متعال بزرگی و عظمت قائل بشویم. برخی انسان‌ها این جایگاه دادن و بالا بردن را برای افراد دیگری در زندگی‌شون انجام می‌دهند. یک کسی برای استادش، یک کسی برای رئیس قبیله‌اش، برای حتی رفیقش. همین جنس رفتار ولی بسیار شدیدتر و بزرگتر رو باید برای خدای متعال انجام بدهیم. همانجوری که شما می‌گویید یک رفیقی دارم، یک استادی دارم که دومی ندارد و از این کیف می‌کنی، احساس می‌کنی اوضاعت خیلی خوب است که چنین استادی داری، از داشتن چنین خدایی باید لذت ببری، کیف کنی. از تسبیح خدای متعال لذت ببری، کیف کنی. خدایی داریم که هیچ گونه زشتی، کجی، آلودگی، ضعف، نقص، در بارگاه او راهی ندارد، در حریم او نیست، برای او نیست. این جمله باید ما را آباد کند، همین یک جمله، ها، باید انسان را آباد کند، انسان پَر در بیاورد برای پرواز، فلانی تو یک خدایی داری، خدای تو هیچ نقصی ندارد، هیچ ضعفی ندارد، هیچ آلودگی برای او وجود ندارد، هیچ تصور منفی برای او نمی‌شود داشت، باید به رابطه‌ای با خدای متعال برسیم که در این موقعیت باشد و از این لذت ببریم و کیف کنیم.