اتّخاذ رفق پس از ورود به بهشت و جهنّم

رفق کجا معنا داره؟ شما تصور کنید در نظام عالم و بشر، رسیدیم به ته کار، رسیدیم به انتهای کار، بهشت برپا شد و جهنم، از اینجا به بعد چی مهمه؟ از اینجا به بعد راه چیه؟ دیگه همه رفتند تو بهشت و یک تعداد کثیری همه رفتند در جهنم، از اینجا به بعد مسئله چی هست؟ از اینجا به بعد مسئله رفق است. بهشت محل خوب اتخاذ رفق و جهنم محل بدی برای اتخاذ رفق هست. مسئله از این به بعد رفق است. آنهایی که در جنت هستند، در موقعیت خوب اتخاذ رفق هستند و آنهایی که در جهنم هستند در موقعیت بد اتخاذ رفق هستند. تا جنات و در جنات، رفق مطرح نیست. در جنات معیت مطرح است. شما اون سه گام تعامل با خوبان در راه خدا رو، گام اطاعت، گام معیت و گام رفق رو باید طی کنی، عالی ترین بُروز گام معیت در جنات است. شما به جنات می‌رسید و در معیت قرار می گیرید. خب بعدش چی؟ فضای پیش روی بعدی چیست؟ فضای پیش رو برای کل انسان ها، در زمانی که جنات و نار و جهنم برپا شده، برای بعد از اون فضای پیش رو عنوانش هست، رفق، تعامل با کسانی که رفیق هستند. از اینجا به بعد سلوک الی الله مطرح است که در ما بین مسیر، فضایی مثل جنات مطرح نیست. این جنات پشت سر گذاشته شده. از اینجا به بعد جایگاه تعامل با کسانی هست که عنوان شون هستی رفیق و سیر الی الله با این تعامل، انجام میشه. شما در جنات هستی، رسیدی به مقصد، به یک مقصد بسیار بزرگ، به یکی از اهداف اصلی رسیدی ولی این رو بدان، جنت، آخرین جنات، هدف نهایی نیست. اینها هدف بین راه هستند. تازه هدف اول هستند. چرا شما می خوای به جنات برسید؟ به خاطر اینکه اونجا موقعیت خوبی برای اتخاذ صفت رفق است. اگر به اون موقعیت نرسم من بعد از اون نمیتونم حرکت کنم، مسیر الی الله متوقف میشه برای من، من نمیتونم در توحید الی الله حرکت کنم.