نفی شریک؛ نفی ولیّ و نفی صاحبة در ارتباط با آیه چهارم سوره توحید

آیه 111 و 101 سوره اسرا در ارتباط با آیه آخر سوره توحید

در بحث لَمْ يَكُن لَّهُ ذیل آیه چهارم سوره توحید، چند آیه وجود داشت که قابل بحث بود، یکی بحث لَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ و [الاسراء17: 111] که در سوره فرقان آیه ۲ و سوره اسراء آیه ۱۱۱ مطرح است، یکی بحث وَ لَمْ يَكُن لَّهُ وَلىٌّ مِّنَ الذُّلِّ که در آیه 111 اسراء مطرح است، یکی بحث لَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ که در آیه 101 انعام مطرح است.

خداوند به طور مطلق، هیچ شریکی ندارد

خدای متعال شریک ندارد، تمام، بحث شراکت برای خدا بسته است، برای حرکت در آسمانها و زمین و سلوک در آسمانها و زمین، خدای متعال هیچ شریکی ندارد، هرگونه هر شیئی را شراکت دادن برای خدا، این، در نظام آسمانها و زمین تخلف است.

انتخاب ولیّ از سوی خداوند، از سَرِ ذُلّ نیست که بیانگر عزّت و عظمت خداوند است

خدای متعال ولیُ‌ای ندارد از سر اینکه دست خدا بسته است، از سر اینکه خدا ذلیل است، از سر اینکه خدا عزت ندارد، هیچگونه ولیّ خدایی نمی‌توانید قائل بشوید و نباید قائل بشوید که جایگاه خدا کمرنگ بشود، این مطلب خیلی مهم است، وَ لَمْ يَكُن لَّهُ وَلىٌّ مِّنَ الذُّلِّ شما نمی‌توانی و نباید ولیّ برای خدا قائل باشی که جایگاه خدا کمرنگ شود. اصلاً ولیّ خدا به خاطر عزّت خداست، به خاطر عظمت خداست، به خاطر قوت خداست، به خاطر تجلی زیاد خداست

درک این مطلب که خداوند صاحبة ای ندارد، به این معنا که کسی مُصاحب او نیست، برای فهم لَم یَلِد ضروری است

و در مرحله بعدلَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ خدا هیچ صاحبه‌ای ندارد که مصاحب او باشد، هیچ شیئی وجودی ندارد، باید به این معرفت برسید که کسی نمی تواند مصاحب خدا باشد، این رو باید فهم کنیم، این مطلب و مطلب قبلی، مقدمه فهملَمْ يَلِد است، به خصوص فهملَمْ تَكُن لَّهُ صَاحِبَةٌ فهم دقیقش مقدمه فهملَمْ يَلِد است، الله صاحب ندارد، صاحبة ندارد، برای الله صاحبة وجود ندارد. هیچ شیئی، هیچ احدی وجود ندارد که بتواند مصاحب خدای متعال باشد.