ولایت انسان را در خورِ ثبات و رشد در موقعیت های توحیدی می کند

ولایت انسان رو رشد میده در مسیر توحید، در مسیر الی الله، در مسیر خروج از ظلمات به سمت نور و انسان به واسطه ولایت در خور آن موقعیتی می‌شود که بهش میرسه. اگر ولایت نباشه انسان درخور آن موقعیت نیست و نمیشه و سقوط میکنه دوباره. ممکنه بالا بره، ممکنه در جنت قرار بگیره مثل آن فردی که در مثال سوره کهف است، در جنت قرار بگیره ولی مشمول یک کفر میشه، رفتار کفرگونه اون سطح از موقعیتی که داره رو انجام میده و سقوط میکنه دوباره و از نور به سمت ظلمات خارج میشه. چرا؟ چرا اون فرد که به اون موقعیت رسیده، دوباره ممکنه سقوط کنه؟ چون به ولایت توجه نکرده، چون به واسطه ولایت رشد نکرده، چون به واسطه ولایت انسان در خور آن موقعیت نشده. بدون ولایت شما مسیر توحید رو یک حرکت رفت و برگشتی دارید، در پله اول، در همان مقدمات یک مسیر رفت و برگشتی داری، بالا میروی پایین می‌آیی، بالا میروید، سقوط می‌کنید، بالا میروید دوباره سقوط می‌کنید، چرا؟ چون انسان در خور موقعیت‌ها و پلکان توحید نمی‌شوید.