دلایلی بر این که اسم گذاری مفاهیم موجود در قرآن از سوی خداوند انجام شده است

آیا همه مفاهیمی که در قرآن هست با مفاهیم جاری در زبان و فهم قوم عرب در صدر اسلام برابری می کند؟

آیا مفاهیم درون قرآن اسمهای درون قرآن برگرفته از مفاهیمی است که در دوران صدر اسلام و قبل از آن در بین قوم عرب جریان داشته؟ آیا تفاوتی بین لسان و مفاهیم وجود داره؟ آیا همه مفاهیمی که در قرآن هست با مفاهیم جاری در زبان و فهم قوم عرب در صدر اسلام برابری می کنه؟ آیا تمام اسمها و مفاهیم در قرآن از زبان و بیانی که در قوم عرب وجود داشته بر گرفته شده؟ آیا مثال نقضی برای این وجود داره؟ یه مقداری باید این رو بررسی کنیم.

تفکیک بین واژه موجود میان قوم عرب و مفهوم اصلی مورد نظر قرآن

باید این رو تفکیک کنیم. شاید بین واژه و مفهوم باید تفکیک کرد. گاهی یه واژه وجود داشته ولی اون مفهومی که در قرآن از اون واژه دنبال میشه وجود نداشته. شاید در برخی از موضوعات مشتقات دیگری از اون واژه وجود داشتن ولی اون واژه اصلا وجود نداشته و اون واژه که بر یک مفهومی اطلاق شده در قرآن ابداع شده. شاید یکی از فرضیاتی که بشه گذاشت و پذیرفت این باشه که واژگان و بخشی از ادبیات موجود در بیان این واژگان در ادبیات قوم عرب وجود داشته ولی لزوما مفاهیم، مفاهیمی نیست که در قرآن هست. قرآن از واژه دنیا لزوما آن مفهومی را دنبال نمی کنه که عرب قوم رسول الله ص در دوران صدر اسلام دنبال می کرد یا قبل از نزول قرآن وجود داشت.

اگر از قرآن در قبال قوم موحد صدر اسلام صحبت کنیم بنابراین اصطلاحات و مفاهیم از کتب انبیا (ع) و رسل (ع) به این قوم رسیده است

یه موضوعی که باید بهش توجه کنیم اینکه قرآن رو وقتی در قبال قوم صدر اسلام صحبت میکنیم در قبال کدام قوم؟ قوم خدا پرست؟ قوم ملحد؟ در قبال کدام قوم صحبت می کنیم؟ آن بخش از قوم عرب که خدا پرست بودند، موحد بودن پس دارای اصطلاحات و مفاهیمی بودند که از کتب انبیا و رسل قبل از اونها به اونها رسیده. اگر اون واژگان در قرآن اومده باشه خوب معلوم میشه که همون ریشه خدایی داره.

وجود واژه هایی چون دنیا، ملائکه و ... در میان قوم ملحد صدر اسلام بیانگر اسم گذاری این اشیاء توسط یک شخص هادی از سوی خداوند در اقوام گذشته است

اون بخش از قوم مخاطب قرآن که ملحد بودن با برخی از واژگان آشنا نبودن یا اگر اصلا در بین اونها جریان داشته معنی نداره که بین اونها جریان داشته باشه به خودی خود. مثل واژه دنیا. معنی نداره اگر کتاب آسمانی قبل از اسلام قبل از قرآن به این شیئی که انسانها درش زندگی می کنن اطلاق دنیا نکرده باشه اونها بگن دنیا. خوب برای چی باید بگن دنیا؟ معنی نداره اگر هادی از جانب خداوند به یک شخصی که خالق آسمان و زمین و انسانهاست اطلاق الله نکرده باشه اونها بگن الله. خوب چرا باید بگن الله؟ چرا باید واژه الله بین اونها وجود داشته باشه؟ یعنی حداقل میشه گفت که بسیاری از اسمها و مفاهیم که به اشیاء محسوس، اشیاء قابل مشاهده اطلاق نشده دلیلی نداشته بین قومهایی که هیچ هدایتی برای اونها وجود نداشته اون اسمها و اون نامگذاریها جریان داشته باشه. وقتی یه اسمی متعلق به شیئی است که دیده نمی شه. واژه ملائکه چرا باید بین قومهایی که هیچ هدایتی برای اونها وجود نداره جریان داشته باشه؟ چرا باید در ادبیاتشون در کلامشون وجود داشته باشه؟ وقتی هیچ کسی برای اینها از موجوداتی که درون آسمانها زندگی میکنن و دیده نمی شوند و کسی اونها رو ندیده، هیچ کسی برای اونها از این صحبت نکرده. وقتی صحبتی نشده چرا باید چنین واژه ای وجود داشته باشه؟ شما ممکنه بفرمایید صحبت شده. همین که صحبت شده پس اون کسی که صحبت کرده اسمش رو گفته.