نور خبری از الله است که بروز دقیق و عمیق توحید است در موقعیتی با عنوان عروة الوثقی و با ویژگی توحیدی لانفصام لها

یک معنا از نور یعنی چه؟ یعنی تابش خدا، نورالله یعنی تابش خدا، یعنی جلوه خدا، یعنی توحید، یعنی خدایی خدا، یعنی خبر از خدا، اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ[ النور124: 35] نور خبری از خداست، نشانه‌ای از خداست، بروزی از خداست. نور یعنی خدا غلبه دارد، نورالله در یک شی است یعنی خدا آنجا غلبه دارد، خدا آنجا جلوه دارد، خدا آنجا بروز دارد، یعنی توحید بروز دارد و دقیق‌تر و عمیق‌تر یعنی اینکه فقط توحید بروز دارد چیز دیگری نیست، غیر توحید نیست، شرک نیست، کفر نیست، یعنی چنان ایمانی، با چنان ایمانی و با چنان اعتقادی و به گونه‌ای، به یک رفتار پرداختن، با چنان عدم کفری، به یک رفتار پرداختن که خدا آنجا جلوه دارد، توحید هست و توحید بروز می‌کند، خدا بروز می‌کند، خدا جلوه دارد و دیگر شرکی نیست. این باید چقدر ادامه پیدا کند؟ در همه جزئیات و کلیات و باید پایدار باشد و باید محکم باشد و باید الوثقی باشد و باید لا انفصام لها باشد، باید هیچ هیچ جدایی به اندازه یک تَرَک نازکی هم نداشته باشد، اینجا یعنی نور، یعنی جریان نور، یعنی حرکت به سوی اتمام نور. وجود این نور، ماندگاری این نور، جلوه این نور در جزئیات و کلیات به خودی خود انجام نمی‌شود. از عالی‌ترین موضوعاتی که این نور را یعنی این اتصال پیوسته به توحید را در همه رفتارها، در همه اشیاء، جریان می‌دهد موضوع ولایت است که این مطلب در آیات مربوط به آیت الکرسی مطرح است.