شباهت آیه 8 سوره انسان و آیه 177 سوره بقره در ایتای تمام مال و طعام توسط ابرار به مسکین و یتیم

یک نکته در آیه 8 سوره انسان اینکه خداوند می فرماید، اعوذ بالله من الشیطان الرجیم وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ‏ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَ يَتِيمًا وَ أَسِيرًا . اینجا، این آیه مرتبط هست با آیه 177 سوره بقره، لَّيْسَ الْبرِّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لَكِنَّ الْبرِّ مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاْخِرِ وَ الْمَلَائكَةِ وَ الْكِتَابِ وَ النَّبِيّیِنَ وَ ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبىَ‏ وَ الْيَتَامَى‏ وَ الْمَسَاكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائلِينَ وَ فىِ الرِّقَابِ این دو آیه مفهوما با هم مرتبط هستند نه اینکه یکی هستند ها، مر تبط هستند. در سوره انسان بحث طعام هست در سوره بقره بحث مال هست. در سوره انسان همه طعام رو اطعام میکنن، نه يُطْعِمُونَ من الطَّعَام. همه طعام رو اطعام میکنن. این هم از آیه برمیاد هم از اون واقعه ای که در شأن اهل بیت ع بوده و این آیات بخاطر اون واقعه در شأن اهل بیت ع نازل شده برمیاد. همه آنچیز که داشتند از طعام رو اطعام میکنند. این خیلی عجیبه. همه آنچه که داشتند رو اطعام میکنن. هر دوی این آیات در مورد ابرار هست. هر دوی این آیات رفتار ابرار رو بیان میکنه. فعل یکی از افعال در آیه 177 که هست ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ، شبیه رفتار وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ‏ حُبِّهِ . در سوره انسان يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ، یعنی همه طعام. در سوره بقره آیه 177 هم ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ، یعنی همه مال. یعنی شما یه فرد پیدا می کنی که، یه افراد خاصی پیدا میکنی که مصداق برّ هستند. مصداق مفهوم برّ هستند و در رفتارشون این وجود داره که همه مالشون رو ایتا میکنن. ایتا میکنن نه به مفهوم صدقه. نه به مفهوم انفاق. نه به مفهوم زکات. ایتا میکنن. بله در آیه 8 سوره انسان اهل بیت ع همه طعامشون رو عَلىَ‏ حُبِّهِ، به مسکین و یتیم و اسیر می دن. حالا درمصداقش در اون واقعه این طور هست که یک شب به مسکین همه طعامشون رو میدن، همه طعام. شب بعدی به یتیم همه طعام، شب بعدی به اسیر همه طعام. همه طعام،همه آن طعامی که در نزدشون موجود بوده در اون لحظه، در آن زمان. نه طعامی که برای وعده افطار بوده، یه طعامی رو گذاشته بودن کنار برای وعده سحر، نه همه آن طعامی که در نزدشون بود رو میدن. باشه ما افطاریمون رو میدیم به شما و حالا سحریمون سر جاش هست دیگه اون باشه برای فردا، نه هر آنچه که در نزد اون ها طعام بوده رو به مسکین میدن در شب اول دیگه طعام نداشتند. و یه نکته اینکه طعامشون رو، رزقشون روزانه از خداوند متعال میگرفتند. یعنی امشب همه طعام رو میدادن فردا دوباره رزق میگرفتند. معلومه فردا دوباره سعی بوده کاری بوده تلاشی بوده جستجوی رزقی بوده. رزقشون رو دوباره فردا میگرفتند. دوباره فردا شب یک یتیمی می اومده دم در، شب بعدی به یتیم میدن همه طعام رو. شب بعدی همه به اسیر میدن همه طعام رو. و این مطلب عجیب هست. همه طعام رو. در سه شب متوالی به مسکین و یتیم و اسیر میدن و هر روز هم رزق اون روزشون رو دنبال میکنن. در روایت هست که این بزرگواران بعد از این سه شب وقتی به خدمت رسول الله ص می رسن بدنشون از فرط گرسنگی می لرزیدِ. عجیبه واقعا.