عدم توقف رشد اصحاب امام حسین (ع) پس از شهادت

شرط امام حسین (ع) برای کربلایی شدن بذل خون قلب بود

کلاس رشد اصحاب امام حسین علیه السلام بعد از شهادتشان متوقف نشده بلکه با سرعت بیشتر ادامه دارد. شهدای کنار امام حسین علیه السلام در عالی‌ترین تراز از شهدا هستند، شهید شدند به خاطر کسی که سید الشّهداست، آنجا جانشان را در طبق اخلاص گذاشتند برای امام، برای حریم امام، نه تنها جانشان را به سهولت در اختیار گذاشتند بلکه پذیرفتند که با سخت‌ترین وجه، با سخت‌ترین حالت، این معامله را انجام بدهند " باذلا مهجه"، مهجت خود را برای امام فدا کنند و بذل کنند. دیدید برخی‌ها می‌گویند که خدا کند مردن ما راحت باشد، جان دادن ما راحت باشد، در جبهه نبرد هم همینطور است یک کسی کشته می‌شود به سهولت، با یک تیر در جا کشته می‌شود، امام علیه السلام با این یاران شرط می‌کند که اینجوری نباید کشته بشوید، یک جوری باید شهید بشوید، یک جوری باید در راه من و در دفاع از حریم من کشته بشوید که آخرین قطره خون بدنتان هم بیرون بیاید و بر روی خاک بریزد. بله این یاران ذیل آن آیه مربوط هستند که وَ لا تَحْسَبَنَ‏ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ذیل این آیه هستند ولی در درجات بالای این آیه، پیوسته در حال رشد، پیوسته در حال ارتفاع گرفتن، پیوسته در حال رزق گرفتن در مقام عندالله، در درجات بالای مقام عندالله.

محبّان امام حسین (ع) به امام حسین (ع) مشتاق ترند تا به جنّات و نعمات آن

بله یاران امام علیه السلام نبرد نکردند و شهید بشوند و بعد از شهادت جزایی بگیرند، جزایشان یک گوشه‌ای، یک جایی در این عالم جنتی باشد و در آن جنت زندگی بکنند. خدای متعال اگر بخواهد این افراد را ببرد جنت، این‌ها را باید به زور ببرد، این‌ها را باید به زور ببرد، در سوره مبارک زمر در آیه ۷۳ می‌فرماید که وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ رَبهَُّمْ إِلىَ الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتىَّ إِذَا جَاءُوهَا این‌ها را باید بگیرد و بکشد ببرد. می‌گوییم آقا درهای جنت باز شده جنت آن طرف است بروید بهشت، نمی‌رویم، به ملائکه گفته می‌شود که این‌ها رو بکشانید و ببرید به سوی جنت، هلشان بدهید، اینها بکشانید به سوی جنت، سوقشان بدهید به سوی جنت، جنت رو قرار دادیم پاداش این‌ها بهشان گفته می‌شود که بروید به سوی جنت، نمی‌روند. تازه این احوال محبان امام حسین است، این احوال کسانی است که مولایشان امام حسین است، آن کسی که دل داده به حسین، آن کسی که در زندگی با امام حسین علیه السلام زندگی کرده و حشر و نشر داشته، آن کسی که طعم سفینه النجات امام حسین علیه السلام را چشیده در دنیا، وقتی از دنیا می‌رود در بعد از مرگ یا در قیامت، جنات را روبروی او قرار می‌دهند و به او گفته می‌شود که برو به سوی جنت، اینطور نیست که خودش سراسیمه بدود به سوی جنت و بگوید که پاداشمان را گرفتیم، می‌ایستد، به این طرف و آن طرف نگاه می‌کند، می‌گویند آقا برو جنت، آقایون، خانم‌ها، این پاداش شماست، بروید به سوی جنت، می‌ایستند این طرف و آن طرف را نگاه می‌کنند. شما را چه شده؟ دنبال چه می‌گردید؟ یک پاسخ دارند، ما به دنبال حسین(ع) هستیم. بله اینطور است احوال مشتاقان امام حسین، مشتاقان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، اینطور است احوال دوستداران و ولایت مداران اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. این حال رو یاران امام در همین دنیا در شب عاشورا هم داشتند، وقتی امام فرمود جایتان در این جنت است، اولین سوالی که برایشان مطرح شد این بود، خود شما هم آنجا هستید یا نه؟ شما مهم هستید.