تمرین قولی درک مشیت و پیگیری تقدیرات الهی

لزوم داشتن معرفت صحیح نسبت به مقدّرات و تسلیم آن ها شدن

حداقل بعد از لیله القدر این فرق رو داشته باشیم اینکه خدایا چه چیزی را تقدیر کردی برای ما؟ من دنبال چه چیزی باشم؟ امیالم رو، خواستم رو، برنامه‌هایم رو به دنبال چه چیزی قرار بدهم؟ اختیارم را در چه مسیری به کار بگیرم؟ شاید یکی از معانی که برای جایگاه اختیار بشود گفت اینه که اختیار برای این هست که شما انتخاب کنی تقدیرات خدا را، مقدرات خدا را، یعنی بهترین شکل استفاده از اختیار این مطلب هست. برای این موضوع معرفت نیاز هست، برای شناخت مقدرات و تسلیم مقدرات خدای متعال شدن، یعنی انسان با اختیار برسد به موقعیتی که تسلیم بشود تسلیم قَدَر خدا، تسلیم مقدرات خدای متعال. این معرفت می‌خواهد، انسان باید سلوک کند تا به این موقعیت برسد و این، از ارتفاعات است، البته ارتفاعات در عالم غیر الله و آغازِ و از موقعیت‌های ابتدایی سلوک جدی الی الله، از موقعیت‌های ابتدایی سلوک رشد، سلوک در توحید. اختیار را استفاده کنیم که به مقدرات برسیم و با اختیار، تسلیم مقدرات خدای متعال بشویم، دوباره عرض می‌کنیم اینجا معرفت لازم است با جهل نمی‌شود رفت.

گفتن ان شاءالله تمرین قولی است برای ورود به درک مشیت و شناخت مقدّرات و تسلیم آن ها شدن

هر مسیری را نباید انتخاب کرد و گفت این مقدرات خداست، این حرف تو است و تن بدهی به آن موضوع و خودت در یک مسیری حرکت بکنی و آن را به حساب مقدرات خدای متعال بگذاری، نه اینطور نیست. لکن تمرین اول و قدم اول برای این مسیر، تمرین قولی است، ذیل آیه ۲۳ و ۲۴ سوره کهف، وَ لا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فاعِلٌ ذلِكَ غَداً، إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ ، هر برنامه‌ای، هر تصمیمی رو که مد نظر قرار می‌دهیم و می‌خواهیم هر فعلی رو آغاز کنیم در آینده، این قول را داشته باشیم، انشاءالله. نه انشاءالله لقلقه زبان بلکه با یک معرفت، با یک معرفت که حکومت، حکومت خداست، مُلک، مُلک خداست، همه چیز ذیل قدرت خداست. وقتی گفته می‌شود انشاالله یعنی "انّ الله علی کل شیءٍ قدیر" خدای متعال بر هر شیئی به شدت قدرت دارد و به شدت اندازه تعیین می‌کند، تمام محدوده آن شیء در ید خداست و اگر این قول را فراموش کردید " وَ اذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسِيتَ " اگر فراموش کردید ذکر کنید، یادآوری کنید و تکرار کنید.