وسعت مسیر الی الله، پس از پشت سر گذاشتن زمین و همه آسمان ها

سرزمین الی الله وسیع تر از زمین و همه آسمان ها

مسیر الی الله، وقتی این مسیر را حرکت می‌کنیم، از آیه چهارم یعنی مرحله اول توحید، ما احدهای غیر الله را کنار می‌زنیم، وقتی کنار می‌زنیم این به معنای پس زدن همه اشیاء غیر الله هست ولی به معنای کوچک شدن وسعت مسیر نیست. وقتی همه اشیاء را کنار می‌زنیم، سرزمین وسیع‌تر می‌شود. هرچه جلوتر که می‌روی، سرزمین عظیم‌تر و کبیرتر می‌شود، الله، اکبر می‌شود. یعنی اینطور نیست که، مسیر حرکت مثل یک هرمی نیست که قاعده هرم پایین هست و شما بالا می‌روید این هرم تنگ‌تر می‌شود بلکه دقیقاً برعکس هست، قاعده هرم بالاست. شما تو دنیا، محدوده‌ی آسمانها، محدوده‌ای که همه اشیاء عالم هستند، فضا کوچک‌تر هست. وقتی همه اینها را کنار می‌گذاری فضا بزرگتر هست. سرزمین، سرزمین وجود خدا، بسیار عظیم، بسیار پهن، بسیار اکبر، اینطور هست. اینطور نیست که شما به یک فضای کوچک‌تری می‌رسید بلکه به یک فضای بسیار بزرگتری می‌رسید.

ر فتار صوم به منزله کنار زدن هرآنچه غیر خداست، برای درک الله اکبر

شما وقتی به سرزمین خدای متعال می‌رسید، وقتی صیام می‌کنید، وقتی سپر می‌زنید، دیوار می‌کشید، وقتی حد می‌گذارید بین خودت و غیر الله، بین خودت و همه اشیاء، تازه می‌رسید به سرزمین الله اکبر. چقدر اینجا بزرگ هست! چقدر اینجا وسیع هست! بزرگتر از همه آن چیزی که کنار گذاشته‌اید، آنقدر بزرگتر که بزرگی‌اش رو نمی‌شه وصف کرد. بله شما در گام اول توحید، از جمله رفتارهای کلی، عنوان کلی که انجام می‌دهید برای تحقق این مسیر، یعنی برای تحقق لَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَد صوم هست، صیام هست، صیام به معنای کلی‌اش، نه فقط اون چند روز در اوقات روز، نخوردن و نیاشامیدن، صوم به معنای کلی‌اش، شما صوم می‌کنید، کنار می‌گذارید، هرچه غیر رو کنار می‌گذارید، با بزرگی خدا مواجه می‌شوی. در آیه قرآن می‌فرماید لِتُكَبِّرُواْ اللَّهَ برای اینکه خدا رو اکبر ببینند، برای اینکه معرفت اللهُ اکبر، برای آنها محقق بشه.