منویت در مسیر توحید راهی ندارد و شخص موحد با حرکت در این مسیر در برابر خداوند متعال احساس کوچک تر شدن می کند

ادعای منویت در هر جایگاه و مقامی، تقابل با خداوند است

یکی از موضوعات توحید و موضوعی که فرد در مسیر توحید با آن مواجه است و درگیر است، منیت است، من. خدای متعال با کسی که منویت دارد، تقابل دارد، کسی در قبال خدای متعال من باشد. ولو خدای متعال به او خیلی جایگاه داده باشد. به ظاهر و به باطن در عالم دارای مقامات باشد، به محض منویت، به محض من بودن، در تقابل با خداست.

ادعیه منسوب به امیرالمومنین (ع) و کلام امام سجاد (ع) بیانگر تواضع و خشوع وصف نشدنی ایشان در برابر خداوند است

ادعیه‌ای که از جانب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است، این‌ها واقعی است. آن ادعیه‌ای که تازه به برخی از افراد یاد داده‌اند که این طوری باشید، بالاتر از آن را خودشان برای خودشان دارند. احوال امیرالمومنین علیه السلام در قبال خدای متعال واقعی است، یک حقیقت است، نه یک تعارف. شما به امیرالمومنین علیه السلام برسی و واقعاً از او بپرسی و ایشان حقیقت را به شما بگوید، شما را قابل بداند که به شما بگوید، بفرمایید که شما در قبال خدای متعال چه هستید؟ تواضعش و خشوعش وصف نشدنی است. کلامی که امام سجاد علیه السلام در دعاهای مربوطه در صحیفه سجادیه که نقل است، مطرح می‌کنند واقعی است، احوال واقعی ایشان در قبال خدای متعال است.

موحد با حرکت در مسیر توحید، هر لحظه إحساس کوچک تر ، ذلیل تر، ضعیف تر و خاشع تر شدن در برابر خداوند متعال می کند

کسی که در مسیر توحید حرکت می‌کند، هر چقدر که حرکت می‌کند کوچکتر می‌شود نه بزرگتر. خاصیت توحید این است. شما هر چقدر در توحید رشد کنید، کوچکتر می‌شوید نه بزرگتر. هم به لحاظ صفات کوچکتر می‌شوید و هم به لحاظ آثار کوچکتر می‌شوید هم به لحاظ علم کوچک‌تر می‌شوید. مسیر توحید مثل یک هرم معکوس است و رشد در توحید، رشد در این هرم معکوس است. هر چقدر که بالاتر می‌روی، پهنه در اطراف شما وسیع‌تر و بزرگتر می‌شود. و اگر کسی به درستی مسیر توحید را پیش برود و ارتفاع بگیرد، هر لحظه و هر قدم احساسش این است که کوچک‌تر شد، جاهل‌تر شد، نادان‌تر شد، ضعیف‌تر شد، ذلیل‌تر شد، خاشع‌تر شد.