تلاش برای رسیدن به جنّت به خاطر معیت با خوبان و بهره مندی از رفاقت ایشان در سلوک الی الله

چرا خدای متعال در قرآن کریم می خواد این رو به ما یاد بده که بخواهیم، توجه داشته باشیم که شما باید در جنات در معیت خوبان باشی؟ این براتون مهم باشه. خب خوبان عالم آمدند، انبیاء و رسل علیهم السلام از جانب خدای متعال تشریف آوردند و هدایت ها را جاری کردند و ما هدایت ها را دریافت کردیم و پایبند شدیم و رفتارهای خوب انجام دادیم، خدای متعال هم در آخرت به ما پاداش مون رو داد و ما در جنات مون هستیم، دیگه تموم شد دیگه. چرا معیت خوبان؟ چرا معیت خوبان حتی در اوج موقعیت‌های آخرتی؟ انسان نیاز داره به این موضوع، چرا؟ شما در آخرین موقعیت ها و در ارتفاعات موقعیت‌های آخرتی، نیاز داری که در کنار ابراهیم علیه السلام باشی. خوبان عالم که در دنیا تشریف آوردند، نگاه ما نباید به خوبان بگیر و برو باشه، چون شما با این خوبان تا آخر، کار داری. صراط تا آخر باید در معیت خوبان حرکت بشه. گام های توحید الی الله تا انتها در معیت خوبان هست. اتصال به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام برای این نیست که شما به پاداشی به نام جنت برسی، برای این هست که شما در موقعیت‌های بهتری به نام جنات در معیت اهل بیت علیهم السلام باشی. شما نمی روی در محضر اهل بیت علیهم السلام، در راه خدا، در دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام، در جهاد در راه خدا که در نهایت موقعیتی به نام جنت دریافت کنی و خداحافظ، یک یادگاری از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام داشته باشی، نه به این خاطر نمی روی. در دنیا به سراغ اهل بیت علیهم السلام می روی که خدای متعال توفیق بده در آینده، در موقعیت بهتری به نام جنات در معیت اهل بیت علیهم السلام باشی. چرا؟ مسیر الی الله این طور هست که تا یک جایی، بسیار جلوتر از جنات عدن، تا یک جایی این اتصال، این معیت مهم هست و پررنگ هست. بدون این معیت، بدون این همراه بودن، انسان، رها در اشیاء عالم خواهد بود. انسان، آواره در اشیاء عالم خواهد بود. انسان، الی الله نمی رود. انسان، الی احدیت الله حرکت نمیکنه. مسیر توحید، در گام های اولش، اطاعت از خوبان است و این ادامه داره، اطاعت از خوبان برای معیت با خوبان، در مرحله بعد این طور هست و شما باید مشتاق این معیت باشی. عرض میکنیم بیشتر از اون که باید به جنات مشتاق باشی باید به معیت با خوبان مشتاق باشی. چرا؟ چون جنات تموم میشه. وقتی در جنات قرار می گیرید در معیت خوبان، از اونجا به بعد با خوبان هست، جنات جا می مانند، از اونجا به بعد با خوبان هست با عنوان رفیق. شما در جنات قرار می گیرید در معیت خوبان، جنات محل خوبی میشود برای اتخاذ رفق و این خوبان که در معیت شون هستی، مسیری می‌شوند، موقعیتی هستند، افرادی می شوند با عنوان رفیق. شما در جنت زندگی می کنی، خب نعمت های بسیار زیاد، بهترین نعمت ها، بهترین موقعیت ها، بهترین دسترسی ها و همنشینی میکنی‌با خوبان، همنشینی می‌کنی با ابراهیم علیه السلام، با موسی علیه السلام، با عیسی علیه السلام، با نوح نبی الله، با یوسف علیه السلام، با یونس علیه السلام، با ابوالفضل علیه السلام و گاه گاهی، کم و زیاد با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام. تازه یک کلاس شروع میشه، چگونه از این جنت استفاده کنی که این همنشینی با خوبان تبدیل بشه به رفاقت با خوبان؟ چگونه از خوبان که باهاشون همنشین هستی استفاده کنی که این جنت که درش هستی، محل رفق باشه برای شما، یک محل اتصال، یک محل اتصال به عضد الله، یک محل اتصال به یک فضای مختوم، چگونه از این جنت استفاده کنی؟ لذا دوباره میری به همنشینی با این خوبان، این بار آرام‌آرام نگاه شما به این خوبان میشه که این خوبان بهترین هستند برای اینکه به من یاد بدهند چگونه از جنت به عنوان محل رفق استفاده کنم، محل اتصال، محل اتصال به یک فضای مختوم، به یک فضای مهر و موم شده، به یک فضایی که همه جنات، همه عالم، از گوشه ای از این فضا نشأت گرفته، برای شما این مطلب پررنگ میشه که باید از این خوبان استفاده رفق کنی، این خوبان بهترین هستند از نظر رفیق بودن. بله پس در نگاه به آینده، نگاه به پاداش های خدایی، اینطور نیست که یک جنت بگیر و بمان، یک جنت بگیر تا در معیت باشی و در این جنت در معیت، یاد بگیری ادامه مسیر الی الله رو. بله مشتاق باشیم، مشتاق باشیم برای معیت با خوبان، برای معیت با نبیین، برای معیت با صدیقین، شهدا و صالحین. این موضوع را در زندگی از خدای متعال بخواهیم، این عالم ارتفاعات داره خدای متعال از ارتفاعاتی صحبت میکنه، تا به کی مدام از خدای متعال بخواهیم که خدایا این موضوع من را حل کن؟ این چه وضعی است؟ چرا این نیست؟ چرا این شی در زندگی من نیست؟ خب اینجا که به ما ندادی حداقل آخرت به ما بده. از خدای متعال بخواهیم همنشینی با خوبان رو.