سفینة النجاة حسین (ع) را خاضعانه از خداوند طلب کنیم، که این سفینة، نور خداوند و توفیق اوست در دریای عمیق ظلمات قرار

در این ایام توسل کنیم به امام حسین علیه السلام، در این فرصت کوتاه متصل بشویم، یاد کنیم وجود مبارک امام حسین علیه السلام را. با توسل به وجود مبارک امام حسین علیه السلام درخواست کنیم رحمت خدا را، هرچه در چنته داریم بیاوریم بیرون، هرچه حرف خوب داریم بیاوریم بیرون، هرچه معرفت خوب بلد هستیم عرضه کنیم، توسل کنیم به وجود مبارک امام حسین علیه السلام، انشاءالله مشمول خروج از ظلمات به سمت نور بشویم. ظلماتی که در آن گرفتار هستیم، مثل ظلمات البحر، ظلمات فی بحر، لُجِّيٍ‏ ، أَوْ كَظُلُماتٍ في‏ بَحْرٍ لُجِّيٍ‏ يَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها وَ مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً فَما لَهُ مِنْ نُورٍ‏ ، در دریای ظلمات، ظلمات طبقاتی، گرفتار می‌شوی، در این دریای ظلمات، خداست که باید نور قرار بدهد. اگر خدای متعال در این دریای ظلمات، در این طبقات ظلمات، نوری قرار ندهد، این فرد در این ظلمات گرفتار است، می‌شودفَهُمْ لا يُبْصِرُونَ‏ اصلاً نمی‌بیند. ما عرضمان به خدای متعال این هست، خدایا تو یک شخص بزرگوار، یک وجود بزرگوار رو در این دریا قراردادی، در دریایی که ما در موج‌های مختلف آن دریا، موج‌های سهمگین و طبقاتی آن دریا، مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ‏ ، آن فرد، مدام در زندگی گرفتار ظلمت بعد ظلمت است، ظلمت مِن فوق ظلمت است، گیر کرده. حتی در حد ید خودش که ساده‌ترین چیزی که انسان می‌تواند ببیند ید خودش است، نیاز نیست سرت رو تکان بدهی، نیاز نیست به بالا نگاه کنی، به پایین نگاه کنی، یک حرکت دست کوچک، شما آن را می‌بینید، ساده‌ترین شیئی که انسان می‌تواند از خودش ببیند، ید خودش است، حتی اینقدر هم بصیرت ندارد. خدا باید نور قرار بدهد. اگر خدای متعال نور قرار ندهد، این فرد راهی ندارد. در این دریای پر از ظلمات، در این طبقات ظلمات، خدای متعال یک وجود مبارک قرار داده، عنوانش است سفینه النجات، کشتی نجات از دریای ظلمات، کشتی نجات بسیار بزرگ و کشتی نجات بسیار پرسرعت. بله خدا این بندگان رو در این دریای ظلمات، رها نکرده. کسی که در دریای ظلمات گرفتار شده، راه نجاتی برایش است، راه نجات او، این سفینه نجات است.