درجات تسبیح و حمد در مسیر حرکت از اولی به اُخری

سخت تر شدن تسبیح در ارتفاعات

وقتی در سیر زمان پیش میریم از دوران أولی به دوران اُخری، در این مسیر حرکت می‌کنیم هم تسبیح سخت‌تر میشه، هم حمد خدای متعال سخت‌تر میشه. از اولی به آخرت، مسیر تسبیح سخت‌تر هست، درجات تسبیح مرتفع میشه، مسیر حمد هم سخت‌تر هست. تسبیح خدای متعال و حمد خدای متعال در جنات، بسیار سخت‌تر از تسبیح و حمد خدای متعال در قبل از جنات یا در دنیا. آنقدر این ارتفاع پیدا می‌کنه، این تسبیح و حمد خدای متعال اونجا سخت هست و مرتفع هست که به عنوان یک دعا از اهالی جنات نعیم مطرح هست، دعا می‌کنند، طلب می‌کنند از خدای متعال،دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُم .

درخواست تسبیح توسط اهالی جنّات نعیم از خداوند دلیل بر سخت تر شدن تسبیح در ارتفاعات است

بینید اینجا دو جور درخواست شدید وجود داره، یکی با واژه دَعْوَاهُمْ که خودش حاکی از درخواست است، یکی با واژه اللَّهُم . اینجا مطرح نمی‌کنه دَعواهُم فِيهَا سُبْحَانَكَ ، می‌تونست همینجا قطع بشه، می‌تونست همینجا مطرح بشه،دَعواهُم فِيهَا سُبْحَانَكَ که این ضمیر مخاطب کاف هم به خدای متعال بر می‌گشت. دَعواهُم فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُم خدایا، این دعاست، درخواست زیاد هست. چرا باید دعا کنند؟ مگه اهالی جنات نعیم در دنیا اهل تسبیح نبودند؟ مگه اهالی جنات نعیم در برزخ، در قیامت، اهل تسبیح خدای متعال نبودند؟ چرا باید این درخواست را بکنند؟ این مطلب به خاطر این هست که تسبیح و حمد خدای متعال در ارتفاعات سخت‌تر است، در نشئات و مسیر به سوی آخرت سخت‌تر هست و دارای درجات بیشتری است.

پلکان توحید در کلام امیر المومنین (ع)

در کلام امیرالمومنین علیه السلام در خطبه اول نهج البلاغه مطرح است که امیرالمومنین علیه السلام می‌فرماید که، اولُ الدینُ معرفتُه، کمال معرفت خدا تصدیق اوست و کمال تصدیق خدا توحید خداست و کمال توحید خدای متعال اخلاص نسبت به خداست و کمال اخلاص، نفی صفات از خدای متعال است، اینکه صفات غیر از ذات است، اینکه صفات غیر از خداست، غیر از موصوف است. خب این یک پلکانی رو امیرالمومنین علیه السلام در توحید مطرح می‌کنه، هر چقدر شما در مسیر به سوی آخرت حرکت میکنی این پلکان ظهورش بیشتر میشه، هر چقدر شما جلوتر میری، این پلکان کلاسی است برای آن مقطع جلوتر.