انسان در برابر ظلم و ستم مبارز تربیت میشود، اگر آخرت، امام زمان (عج) و اهل بیت (ع) برایش مهم باشد

بله چند کلامی در مورد انقلاب و دفاع از حریم انقلاب. وقتی آدم دنیا براش مهم بشه، ترجیح انسان این میشه که جنگی نباشه، همه جا آروم باشه، همه سر به کار خودشون داشته باشن، انسان هم فرصت داشته باشه یه مقداری دنیا برای خودش جمع کنه و از لذایذ دنیا بهره ببره، کیف کنه. به خونَش برسه. به امکانات تفریحی برسه. به شهواتش برسه. و اینجور داستانها بدون سر و صدا. این موقعی است که دنیا مهم هست. وقتی آخرت مهم هست شما این چیزها رو کنار می‌گذاری. وقتی اهل بیت ع مهم هستن شما این چیزها رو کنار می گذاری. وقتی امام زمان ع مهم هست، الویت داره شما اینها رو کنار می گذاری. لذت شما در دنیا نیست بلکه در مبارزه در راه امام ع هست. شما می گی لذت من اینه که کی میشه من با ظلم سر قیام بردارم، سر مبارزه بردارم. نمیشه شما بگی همه چی آروم باشه بعد بشینی دعای ندبه بخونی بگی «اَینَ هادمُ ابنِیةُ الشرکِ و النِفاق» و این فرازهای دعای ندبه رو بخونی. معنی نداره. این فرازهای دعای ندبه یعنی مبارزه. یعنی جنگ. یعنی شما طلب می کنی که امام ع بیا ما پا رکاب هستیم، بیا بجنگیم. بعد نمیشه شما بگی که خوب نه دنیا پس چی؟ بگذار همه چی آروم باشه. بگذار ما یه ماشین داشته باشیم و هر از گاهی دست زن و بچه مون رو بگیریم یه دوری بزنیم، مسافرتی، چیزی. چرا یک ذره گوشت گرون شد؟ چرا یک ذره مرغ گرون شد؟ شما باید بدونی که در دنیا در صحنه مبارزه و جنگ هستیم. دشمن هست.1- دشمن رو نباید ندید بگیری. موقعی که دنیا محور میشه شما دشمن رو ندید میگیری. دشمن رو نباید ندید بگیری. نباید از ذهن دشمن رو پاک کنی. باید باور داشته باشی، باید نگاهت این باشه که دشمن الان حضور داره.2- باور داشته باشی که دشمن داره با تو می جنگه. شماها هم نجنگی او با شما می جنگه. او دست از جنگ بر نمی داره.