کلام الله از سرچشمه «بسم الله الرحمن الرحیم» جوشیده است و باب همه سوره‌ها در فهم این سرچشمه است

«بسم الله الرحمن الرحیم» باب سوره و قلّه ی سوره است

بحثی در مورد بسم الله الرحمن الرحیم. بسم الله الرحمن الرحیم در سوره های قرآن، قله سوره ها هستند. دروازه ورود به سوره ها که در قله وجود داره. مثال عرض کنیم، تصویره، یه جنبه های نزدیک کننده داره، جنبه های دور کننده داره، من فقط از جهت اینکه قله هست، می خوام مطرح کنم. شما فکر کنید وارد یک کوهی میخواید بشید، دروازه ورود به این کوه در قله ی کوه هست. از بیرون کوه شما باید به دروازه کوه برسید و وارد بشید. بسم الله الرحمن الرحیم، هم درب سوره هست، هم باب سوره هست، هم قله سوره هست، حاکم بر سوره هست. بسم الله الرحمن الرحیم، حاکم بر سوره هست. سوره قرآن که کلام الله هست، همه کلام الله در دل بسم الله الرحمن الرحیم، شکل میگیره. در دل بسم الله خداوند متعال شکل میگیره. همه سوره که کلام الله هست، همه کلام الله از جنس سوره قرآن از چشمه بسم الله الرحمن الرحیم کلام الله خدا، کلام الله می جوشه. بسم الله الرحمن الرحیم، کلام الله هست. از درون این بسم الله الرحمن الرحیم که کلام الله هست، کلام الله که سوره قرآن هست، می جوشه و بیرون میاد.

فهم کامل یک سوره با فهم «بسم الله الرحمن الرحیم» امکان پذیر است

شما از آن چیزی که از این بسم الله می جوشه و بیرون میاد بهره می بری، بدون بسم الله، بدون اون بسم اللهی که بر سوره حاکم هست، بهره می بری ولی بهره شما از سوره کامل نیست. سرچشمه بهره بسم الله الرحمن الرحیم، هست. دروازه ی ورود به سرزمین اون سوره، به چهارچوب آن سوره، به فهم کامل آن کلام، به درک به معنای کامل آن کلام، بسم الله الرحمن الرحیم، هست. همه کلام الله در یک سوره همان بسم الله الرحمن الرحیم آن سوره هست. اگر شما در مقام اون بسم الله قرار بگیرید.

«بسم الله الرحمن الرحیم» در هر سوره متفاوت با سوره ای دیگر

بله همه اشیاء و به خصوص همه سوره های قرآن بسم الله الرحمن الرحیم در تراز خودشون رو دارن، در مقام خودشون رو دارن، در شأن خودشون رو دارن. ما برای ورود به سوره قرآن باید با اون بسم الله الرحمن الرحیم، آشنا بشیم. ببینید اگر یه فردی بخواد بره یه کار بسیار مهمی انجام بده و با کیفیت و مرتفع، شما وقتی به بسم الله الرحمن الرحیم اش نگاه می کنی میگی این اصلا ترازش، تراز اون کار نیست. میگی نمازش قراره با کفیت باشه وقتی به بسم الله اش نگاه می کردم خیلی پرت بود. این مثال فقط از این جنبه نزدیک کننده هست. بحث بسم الله الرحمن الرحیم در سوره های قرآن متفاوته که بخشیش قبل از این گفته شد.

دو جهت در «بسم الله الرحمن الرحیم»: کلام خدا و کلام انسان

چون وقتی میگیم بسم الله الرحمن الرحیم، بسم الله الرحمن الرحیم سه بخش داره، در واقع دو جهت داره، کلی که بخوایم عرض کنیم، بسم الله الرحمن الرحیمِ کلام الله، بسم الله الرحمن الرحیمِ ما، کلام انسان. بسیاری از فهم ما در مورد بسم الله الرحمن الرحیم در کلام ما هست، به حسب کلام انسانها هست. به این شکل می سنجیم. بسم الله الرحمن الرحیم قرآن کلام الله هست، کلام الله از جنس اسماء الله، کلام الله اسماء الله. بله بسم الله الرحمن الرحیم اینطور هست. شما وقتی می خوای وارد سوره بشی باید از این جنس از بسم الله الرحمن الرحیم بهره ببری. چون ما در قرآن با کلام الله مواجهیم نه با کلام بشر، نه با جنسی از کلام بشر.

نحوه نگرش و پرداختن انسان ها به قرآن در قالب لسانی است که آموزش دیده اند

قرآن یک سخنرانی نیست. قرآن یک مجموعه کتاب تدوین شده نیست. قرآن یک مجموعه سخنهای حکیمانه و زیبا و به هم پیوسته، دارای مقدمه و مؤخره و موضوع محوری نیست. قرآن کلام الله هست. جنس قرآن کلام الله هست. خب ما به قرآن می پردازیم از کدوم جهت می پردازیم؟ عموم ما انسانها از جهت کلامی که در قالب لسان برای ما بیان شده. لسانی هم که توسط انبیاء و رسولان ع به ما آموزش داده شده، در این قالب به قرآن می پردازیم که اون کلام الله رو فهم کنیم. ما روح الله نیستیم. ما روح القدس نیستیم. روح القدس به شکل دیگه ای به کلام الله می پردازه، اصلا خودش قرابت خاصی به کلام الله داره. یه موقعی ما در مقام روح القدس به کلام االله می پردازیم، یه موقع در مقام بشر، مقام انسان. بسم الله الرحمن الرحیم در مقام کلام الله یک شکله در ما انسانها به شکل دیگری.