ابوالفضل (ع) به عنوان بزرگترین اولوا الالباب در کلاس تأویل اهل بیت (ع)

نگاه اباالفضلی در قرآن یعنی نگاه اولوالالباب در خلقت آسمان ها و زمین

ما از خلقت آسمانها و زمین چی می فهمیم؟ خوبِ خوبامون، فیلسوفهامون اینطور می فهمند که چون آسمانها و زمین هست با این نظام زیبا هست پس خدایی هست. پس یه خالق قادر عالمی هست. اباالفضل ع اینطور نیست. چرا؟ چون خداوند در آیات مربوط ابتدا می فرماد، الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ . اینها اصلا تو این مرحله نیستن که با فکر در آسمانها و زمین به این نتیجه برسند که خدایی هست چون قبلش در مورد این افراد، در مورد اباالفضل ع مطرح هست که، الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ ، دارای این مقام هستن. با تفکر در آسمانها و زمین به این نتیجه می رسن که، رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً . خلق آسمانها و زمین باطل نیست. اباالفضل ع چی می فهمه؟ خداوند توفیق بده که ما با نگاه اباالفضلی آشنا بشیم. نگاه اباالفضل به عالم، به آدم، به مسیر پیش رو به آینده. نگاه اباالفضلی در قرآن یعنی نگاه اولوالالباب.

توفی با ابرار درخواست اصلی اولوا الالباب است

هیچ کس در طول تاریخ، اونجایی که در قرآن مطرح هست، این درخواست رو نداشته. فقط اولولالباب این درخواست رو دارن، اینی که الان عرض می کنم، تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ . فقط اولولالباب این درخواست رو دارن. ما در معیت ابرار وفات کنیم. اوج این افراد اباالفضل ع هست. وقتی امام حسین ع شب عاشورا بهشت رو به یاران نشون میده، می فرماد که خوب شما برید فردا جاتون اینجا هست. همه سر و کله نمی شکنن. به به چه جای خوبی! خوب ما امروز در رکاب امام ع قتال می کنیم و کشته میشیم و خداوند جزای ما رو یک بهشت قرار داده. بهشتی بسیار عالی. بهشتی بسیار مرتفع. اصلا نگاهشون این نیست. می فرماد خدایا تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ . من وقتی می خوام برم از دنیا می خوام دقیقا حس کنم کنار ابرار دارم میرم. اصلا با اونها میرم. اونجایی که اونها هستن من میرم. حتی در لحظه رفتن باید با او برم. تمام پلکان رفتن رو باید با او برم. این برام مهمه. ابرار در این فراز درخواست بهشت ندارن خیلی عجیبه. درخواست دوری از نار رو دارن. درخواست این رو دارن که در قیامت سر خورده نشن. در قیامت خوار نشن، وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ . ولی درخواست نمی کنن که خوب وادخلنا فی الجنه. چنین درخواستی ندارن. تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ . ما رو با ابرار ببر. بگذار ما بچسبیم به ابرار. همراه ابرار باشیم. فقط اولوالالباب هستن که این رو می فهمند. این رو فهمیدن و گفتن. ما بهشت نمی خوایم. ما فقط می خوایم همراه ابرار باشیم. خیلی عجیبه. اوج این اولوالالباب اباالفضل ع هست. کسی که دارای بزرگترین استعداد درونی هست. لایه های درونی انسانیت رو فهیده. براساس اون جوهره اصلی انسانیت رفتار می کنه. جوهره ای که بر بسیاری از انسانها پوشیده هست. اولوالالباب به چیزی رسیدن در درون که بر بسیاری از انسانها پوشیده هست. این استعداد رو دارند و در کلاس راسخون فی العلم، در کلاس اهل بیت ع وارد میشن و در واقع در برنامه اهل بیت ع قرار می گیرن. اونجوری که امام ع می خواد و خودشون میشن صحنه تعلیم برای دیگران.