هم خوانی سوره کهف و سوره جنّ در مسیر دستیابی به رشد الی الله

سوره کهف تنها مسیر رشد الی الله را رسیدن به مأوای ولی مطرح می کند

در سوره کهف مسیر مطرح است، مسیر آغوش ولیّ، مسیر رسیدن به مأوای ولیّ، رسیدن به پناه ولیّ، رسیدن به آغوش ولیّ و حرکت در آغوش ولیّ الی کهف، در محضر محض ولیّ خدا و از آنجا رشد الی الله. این سوره کهف است. آیا ضرورت دارد این راه را بروی؟ آیا راه فقط همینطور است؟ آیا ما حتماً باید برویم در مأوای ولیّ؟ آیا نمی‌شود یک جور دیگر رفت؟ آیا انسان نمی‌تواند خودش سلوک کند؟ آیا نمی‌شود سلوکی کرد رفت در آسمان؟ آیا نمی‌شود راه رشد رو خود انسان دنبال کند؟ راه توحید الی الله را، درجات توحید الی الله را خود انسان دنبال کند؟ خودش برود؟ در سوره جن این مطرح می‌شود که پاسخ این است، نه نمی‌شود، راه بسته است. شما نمی‌توانی بروی، راه بسته است.

سوره جنّ تمام مسیرها جز اتصال به ولیّ خدا در دست یابی به رشد را مسدود می داند

سوره جن می‌آید مطرح کند که راه رشد، رشد در درجات توحید، حتماً باید بروی در محضر رسول خدا، بسته بودن راه‌های دیگر را مطرح می‌کند، بسته بودن سلوک شخصی را مطرح می‌کند، سلوک شخصی بدون پناه ولیّ خدا. لذا در انتهای سوره جن جمع بندی است از معرفی ولیّ خدا، به این خاطر آنجا هم جایگاه ولیّ خدا مطرح می‌شود و معرفی می‌شود که بفرماید که راه اینجا است. همان ولیّ خدا که باید در آغوش و پناه او باشی تو را ببرد، همان ولیّ خدا مراقب است، رصد می‌کند، حواسش جمع است، عالِم است، از جانب خدای متعال به غیب علم دارد.