فهم قرآن بر پایه لسان ا ترجمه تا تعاملاتی از جنس تبیان، تفصیل و درک کلام الله

ورود به فضای مفاهیم جزئی و مفاهیم کلی قرآنی ، ایجاد روابط صحیح بین آن ها و استنتاج صحیح از مسیر لسان قرآن

چند کلامی در مورد روش پرداختن به قرآن. در بحث قرآن ما سه مرحله در ابتدا داریم که اون مرحله ها هست؛ لسان قرآن، مفاهیم و ترجمه. مباحث مفصلی اینجا وجود داره و شما به یک ترجمه از قرآن میرسید. یک ترجمه ای که در این ترجمه مفاهیم مختلف قرآنی مفاهیم کلی و جزئی برای شما شناخته میشن و روابط این مفاهیم شناخته میشه، مفاهیم در کنار هم پیدا میشن. مفاهیم در کنار هم تشریح میشن برای شما. برای این شما از علوم مختلف هم استفاده می کنید از جمله یکسری علوم مبنایی مثل اصول. اصولی که در استدلالات منطقی و عقلی وجود دارن، در استنتاج وجود دارن. شما از اونها استفاده میکنید. با یه نگاه بسیاری از تفاسیر در واقع ترجمه تشریحی قرآن هستند. ترجمه ای که درش مورد توجه قرار گرفته. مفاهیم مورد توجه قرار گرفتند. مفاهیم کلی مورد توجه قرار گرقتند. روابط بین این مفاهیم چیده شده بر اساس اصول، اصولی از استنتاج مفاهیم مبسوط شدن، نتایجی گرفته شده. موضوعات مختلفی استنتاج شده تا این در قالب یک تفسیر ارائه شده. تفسیر اصطلاحی که وجود داره بسیاریشون هم ترجمه هستند. ترجمه تشریحی قرآن هستند. مبنای این ترجمه لسان هست. آیا این بحث در قرآن وجود داره؟ بله وجود داره. آیا باید به این پرداخت؟ بله باید پرداخت. راه ورود به بسیاری از مفاهیم قرآنی و درک مفاهیم قرآنی، مفاهیم کلی و جزئی همین مسیره. بر مبنای لسان قرآنی و علوم در لسان قرآنی وارد فضای مفاهیم جزئی و مفاهیم کلی قرآنی و ایجاد روابط صحیح بین این مفاهیم و استنتاج صحیح از این مفاهیم و روابط بشیم. اینجا برای شما مفهوم بدست میاد.

معرفت نگاه آیه ای به قرآن بر پایه معرفت به لسان ایجاد می شود

این پایه وقتی ایجاد شد، شما بر اساس این پایه، با داشتن این پایه با ذخیره این پایه باید وارد یک معرفت بشید، معرفت آیات. آیات قرآن. قرآن آیه ای. وقتی قرآن آیه ای میگیم، این آیه رو بعنوان یک نشانه عرض میکنیم. به عنوان یک ویژگی و الا این آیه یعنی چند موضوع. این آیه یعنی آیه، یعنی سوره، یعنی موضوعاتی از این دست. میگیم آیه منظورمون سوره هم هست منظورمون موارد دیگری هم هست. یعنی یک نوع نگاه دیگری به قرآن. یعنی نوع نگاهی به قرآن آنگونه که هست و در قرآن وجود داره.

با نگاه لسانی به قرآن، بحت تفصیل، تدبّر، نزول قرآن و بهره از نزول مطرح می شود

نگاه لسانی هم نگاهی است به قرآن که وجود داره. وقتی وارد معرفت آیه ای قرآن شدی اونوقت دیگه عناوین دیگری هم باز میشه. مثلا بحث تفصیل. شما در واقع باید تفصّل در قرآن کنید. بحث تدبر در قرآن باز میشه. بحث مواجه با نزول، نزول قرآن و بهره از نزول قرآن اینجا مطرح میشه.

سطح لسانی کلام الله مبنای پایه برای درک کلام الله است

الان نوع تعامل ما با قرآن به شکلی است که ما منفک از بهره از نزول قرآنیم. در صورتی که اگر ما وارد یک تعامل دیگری با قرآن بشیم، اون موقع منفک از بهره از نزول قرآن نیستیم. یعنی یک سطح از معرفت به قرآن و آن چیز که، آن جلوه از کلام الله که ما باهاش مواجه هستیم سطح لسانی کلام الله هست. ما باهاش مواجه هستیم باید فهم کنیم پیش بریم و پایه است و مبناست. به نظر میرسه که اگر بسیاری از موضوعات که شما در قرآن وارد میشید اگر با این فضای لسانی قرآن هم خوانی نداشته باشه صحیح نیست. این یک مبنای پایه هست. یه مبنای پایه ای است. آنچیز که شما میابی در واقع به منظور ارتباط مفهومی با اون موضوع باید با سطح لسانی قرآن آشنا باشی. یک نوع از تعامل با قرآن تعامل با وجوه قرآن هست. تعامل با قرآن، تعامل با کتاب بودن قرآن، تعامل با کلام الله بودن قرآن، خوب اینها بحثهایی است که در ادامه وجود داره. ما که در بحثهامون گاهی مطرح میکنیم عنوان قرآن می گذاریم منظورمون قرآن اصطلاحی هست. منظورمون کلام الله نیست. گاهی ممکنه کتاب باشه گاهی ممکنه کلام الله باشه. قرآن که میگی منظور این مجموعه هست. مجموعه ای از کلام الله و کتاب الله و قرآن و موضوعات مختلف و وجوه مختلف که مطرح هست. مثلا وقتی میگیم آیات قرآن منظورمون فقط آیات قرآن نیست، آیات کتاب الله هم ممکنه باشه. یعنی وقتی میگیم نگاه آیاتی، فهم آیات حالا اونجا باید بحث کنیم که آیات قرآن، آیات کتاب الله و از این دست موارد.

پس از این که ترجمه قرآن بر مبنای لسان و مفاهیم انجام شد وارد فاز چهارمی می شویم که بلکه دو بال دارد بال ترجمه تشریحی و بال عملی

بله بعد از اینکه ترجمه فاز سوم انجام شد یعنی ترجمه ای که بر مبنای لسان و مفاهیم هست انجام شد و تدبری که درون این ترجمه لازم هست انجام شد یعنی ترجمه تشریحی شد و مفاهیم در این ترجمه از اجمال خارج شد و مفاهیم مبسوط شد، بسط پیدا کرد اگر خداوند توفیق بده باید وارد فازی از معارف قرآن بشیم که بر مبنای یکسری از ساختارهای دیگر قرآن شکل گرفته، لزوما لسان نیست ولی مبناش لسان هست. یعنی شما مبنا به این معنا که خط قرمز لسان هست. لسان قرآن و ترجمه تشریحی بر مبنای لسان قرآن خط قرمز هست ولی معرفت کافی نیست. اینجا یکسری معرفتهای بیشتر می خواد. اون معرفتها برخی از اون معرفتها از ترجمه تشریحی بدست میاد برخی از اون معرفتها از ترجمه عملی بدست میاد. از عمل بدست میاد. یعنی شما اون معارف وارد فاز چهارم شدن وارد تعامل با وجوه قرآن شدن فقط یک بحث منطقی یا از این دست موارد نیست. یه بحث لسانی نیست. یه بحث تئوری نیست. یه بحث نظری نیست بلکه دو بال داره، بال ترجمه تشریحی، بال عمل. شما باید بر این دو بال بر این حرکت کنید البته توفیق خدا چی باشه اونچیز که طرف ماست این هست. اونچیز که طرف ماست این دو باله ممکنه هر چی هم با این دو بال، بال می زنی هیچ راهی پیدا نکنی. اذن خداوند رو می خواد توفیق خداوندی رو می خواد شما وارد این عرصه از تعامل با قرآن بشی.

در فاز ترجمه تشریحی همراه با عمل تعاملاتی با قرآن از جمله بهره از تبیان، تفصیل ، تنزیل، وحی و در یک کلام بهره از کلام الله به وجود خواهد آمد

در این عرصه از تعامل قرآن تبیان وجود داره. در این عرصه از تعامل قرآن تفصل در آیات وجود داره. در این عرصه از تعامل قرآن بهره از تنزیل قرآن وجود داره. در این عرصه از تعامل قرآن بهره از وحی خدا وجود داره. داخل پرانتز عرض کنیم نه به این معنا که شما اینجا نشستی به شما وحی میشه، بهره از وحی خدا وجود داره به موقع عرض خواهد شد. در این عرصه از تعامل قرآن بهره از کلام الله وجود داره. اینجا معرفتهای لازم خودش رو می خواد. این معرفتها، مثل معرفت آیات، مثل معرفت سوره، مثل معرفت کلام الله، مثل معرفت وحی الله و یه سری معارف دیگه که این معارف از اون ترجمه تشریحی صحیح و عمل، عمل لازم که اون عمل لازم، شما باز معارف اون عمل لازم را باید از ترجمه تشریحی صحیح بدست بیارید، بدست میاد و شما براساس این دو موضوع وارد کشف معارف لازم به عرصه های دیگر قرآن میشید. مثلا وارد عرصه تبیان میشید.