تغییر جهان بینی بر اساس معرفت کلام الله

رویارویی با آیات شگفت انگیز در سلوک با کلام الله

خدای متعال توفیق داده که چندین سال هست که بر سفره قرآن هستیم و بنا داریم و سعی مون بر این است که متصل به قرآن باشیم. شاید بیش از یک دهه است که این اتصال بیشتر شده. قبل از اون، به حال و هوای معارف بیشتر متصل بودیم و قریب به یک دهه، بیشتر در فضای قرآن هستیم و در این مسیر هر چقدر که پیش میریم، ماجرا عجیب تر هست و عظیم تر هست و باب ها بیشتر باز میشه، باب ها به سمت سرزمین هایی بسیار عجیب و ناشناخته از کلام الله و از قرآن. وقتی بیشتر ورود می کنیم می بینیم که به یک معنا، جهان بینی تغییر می کنه، جهان بینی مبتنی بر کلام الله شکل میگیره، ساختارهای فکری عوض میشه، نگاه به وجود، تغییر میکنه، معرفت الله بر اثر و در بستر کلام الله دگرگون میشه. خلاصه اینکه کلام الله یک سلوک جدید هست، یک سلوک عجیب هست. هر کسی که وارد فضای کلام ‌الله بشه، ماجراهای در مسیر کلام الله، ماجراهای عجیب است. آیات در آفاق، مقولات بزرگ در آفاق و انفس، آیات خدا هستند ولی آیات در مسیر کلام الله آیات عجیب هست، آیاتی بسیار شگفت انگیز، آیاتی بسیار عجیب نسبت به آیات آفاق، در اشیاء مختلف در آفاق، در بسیاری از خلقت ها، رشد و نموها، تغییرات، دگرگونی های متعددی که در طبیعت هست، در خلقت انسان هست، در خلقت انواع جانداران و اشیا هست، آیه نهفته است و آیه هست ولی آیات مسیر کلام الله به نسبت سایر آفاق، آیات عجیب هست.

شکر رغبت نسبت به قرآن

خدا را شکر می‌کنیم به خاطر اتصال به فضای کلام الله، به خاطر رغبتی که در همه ما قرار داده، این رغبت را خدای متعال قرار داده، رغبتی که خدای متعال در ما قرار داده نسبت به کلام الله و توفیق مقداری سعی داده به ما، در مسیر کلام الله. این که دستاوردمون چی هست؟ چقدر هست؟ که به لطف خدای متعال به نسبت آن چیز که نبود، این چیز که هست، زیاد هست ولی به نسبت آن چیزی که پیش رو هست، این چیز که هست، شی قابل ذکری نیست. جدای از اینکه این دستاوردها به چه شکل است، این مسیر، این دغدغه، این رغبت، جای شکر داره. ما باید شاکر این موضوع باشیم و بابت شکر این موضوع، هم باید شکر لسان داشته باشیم هم باید در عمل متوجه باشیم و توجه کنیم. یک بار وقتی به نماز می ایستیم، یه چند ثانیه ای قبل از نماز، قبل از تکبیر نماز، بگیم خدایا شکرت، ما رو وصل کردی به فضای کلام الله. خدایا توفیق بده به من، این دو رکعت نماز، این چند رکعت نمازی که الان می خوام بخونم، در این حال و هوا باشه. یواش یواش این فضا رو بکشونیم به رفتارها. رفتارها، کدوم رفتارها؟ اول از عالی ترین و بهترین رفتارها شروع کنیم مثل نماز. ممکنه به فلان دوستمون بگیم آقا این فضا رو، بکشون به فضای شغلت، به فضای کاسبی، این برام سخته، ممکنه ایشان مطرح کنه برام سخته، من نمیتونم الان فضا رو ببرم، میگیم باشه، بکشون به نماز. در شغل و کاسبی با اغیار طرف هستی، اونجا ممکنه نتونی این فضا رو اونجا تطبیق بدی، اعمال کنی، باشه، تو نماز که دیگه قراره فقط با خدا مواجه باشی، اینو بکشون به نماز. این حال و هوای شکر رو بکشون به نماز، حداقل حال و هوای شکر. شکر محبتهای خدا یکی از مقدمات اتصال به معرفت حمد هست، خب این رو بشکونیم، این رو در خودمون پیاده کنیم. با همین کار و کارهایی از این دست، ما میتونیم در ایام هفته، در ایام این روزها و روزهای متعدد، حال و هوای معارف رو در خودمان نگه داریم و توجه رو به سمت خودمون جلب کنیم. انشالله که خدای متعال توفیق بده که در این فضا باشیم.